Tom,  Rozdzial

 1     I,  IV  |        szczerze, że ją kocha, że to miłość go porwała, a nie zwykła,
 2     I,  V   |         Agato! Agato!~- Panowie, na miłość boską, bo mi sprowadzicie
 3     I,  IX  |             Tam jest coś więcej niż miłość, bo cześć prawie i wspólne
 4     I,  X   |       jeszcze. Przeraziła mnie taka miłość, nie rozumiem jej, wątpię
 5     I,  X   |         wyrównać nawet najszaleńsza miłość. Nie psuj sobie rasy, nie
 6     I,  XI  |           mu otwarcie wyznała swoją miłość, aby tylko usłyszeć to upragnione
 7     I,  XI  |             że mogę pana posądzić o miłość do mnie.~- Czyżby się pani
 8     I,  XI  |           się pani gniewała za taką miłość?~- A Lucy, panie Karolu!
 9     I,  XII |             i tak moją religią jest miłość.~- Jak teraz, to tylko żona.~-
10     I,  XII |            jej dawne pocałunki, jej miłość i szlachetność, to wszystko,
11     I,  XIII|          poświęca wszystko, życie i miłość, i prawdę, i filozofię,
12     I,  XV  |      małżeństwo to gorzka satyra na miłość i godność ludzką - zaczął
13     I,  XV  |           kolanach przysięgałaby mi miłość do śmierci! - szepnął nienawistnie.~-
14    II,  I   |           wzrokiem.~A musiał udawać miłość, musiał zmiękczać ton głosu
15    II,  I   |           trudem i wysiłkiem udawał miłość.~Nie podejrzywała go, bo
16    II,  III |       zazdrości, i nawet jej wielka miłość nudziła go, bo była mu zupełnie
17    II,  III |            szalone myśli...~- A czy miłość nie jest także szaleństwem,
18    II,  IV  |       odczuła te pocieszenia i jego miłość, że objęła go ramionami,
19    II,  VII |        pieniędzy. Dla nich pojęcia: miłość, dusza... piękno... dobro...
20    II,  VIII|           wypowie mu wszystko, całą miłość swoją.~Czuła niezmożoną
21    II,  VIII|    jesteście? Czyście sobie wyznali miłość?~- Prawie że tak, prawie.
22    II,  VIII|           namiętnie obrazował swoją miłość, że ze zdumieniem patrzyła.
23    II,  XV  |         mężczyźni i biorą zwykle za miłość najgłębszą, a który jest
24    II,  XV  |            Ankę ranił i obrażał jej miłość własną.~- Antonina niech
25    II,  XV  |       plotki potrafią najmocniejszą miłość zabić i... i... Pobierzcie
26    II,  XV  |             taką być nie mogła i że miłość do Karola jakby umierała
27    II,  XVI |        Trwożyła go ta wielka, dzika miłość, miał ochotę od razu i stanowczo
28    II,  XVII|          odbite powracała - nie jej miłość dawna, lecz pragnienie miłości,
29    II,  XVII|           zmiłowania.~- Cóż to jest miłość? Ta miłość, co trwać ma
30    II,  XVII|              Cóż to jest miłość? Ta miłość, co trwać ma wiecznie, co
31    II,  XVII|          jestem kochaną. A przecież miłość wielka żywi się i rośnie
32    II,  XVII| cierpieniami. Nie, to, co brałam za miłość, nie mogło nią być, muszę
33    II,  XXII|           jak wosk i dawno ukrywana miłość przejmowała mu serce taką
34    II,  XXII|             otwarły i ta umierająca miłość, zmartwychwstała na chwilę,