Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |       herbatę.~Rzuciła mu się na szyję, skoro lokaj oddalił się,
 2     I,  III  |         rzuciła mu się prosto na szyję.~- Czekałeś, daruj mi, musiałam
 3     I,  III  |          nie mogąc rzucić się na szyję Karola, przycisnęła mu z
 4     I,  VI   |      jakimi mieli po-obwiązywane szyje, rozjaśniały nieco ten ogólny,
 5     I,  VIII |     zaczajona, rzuciła mu się na szyję Lucy, i z taką gwałtownością,
 6     I,  VIII |  telefonowała, rzuciła się mu na szyję.~- Kocham cię, chciałam
 7     I,  IX   |  szeptała oplatając mu ramionami szyję.~Gładziła go ręką po włosach,
 8     I,  IX   |         ramiona, obejmował go za szyję, całował po twarzy, błagał
 9     I,  X    |   piersiach, zarzucić mu ręce na szyję, przycisnąć się do niego
10     I,  XI   |        biała suknia, zapięta pod szyję i ściśnięta w stanie złotym
11     I,  XI   |          prześlicznie uformowaną szyję. W tym ruchu rękawiczki,
12     I,  XI   | spojrzeniem jej gors wspaniały i szyję.~Zakryła się wachlarzem,
13     I,  XIV  |    rumieniec z wolna powlókł jej szyję i twarz, oddała mu pugilares
14     I,  XVI  |         pogłaskała sobie brodę i szyję jego palcami.~- Wariatka? -
15    II,  I    |          w gnieździe, przewracał szyję aż na grzbiet i klekotał
16    II,  I    |          wyciągał żabę, podnosił szyję do góry i połykał z namaszczeniem.~
17    II,  I    |      dzioby, wyciągały żmijowate szyje i krzykliwie rozmawiały
18    II,  I    |          kark i odsłaniał brudną szyję.~Zapuścił brodę, która mu
19    II,  I    |       rozczuliło, że objął go za szyję, pocałował w głowę i przeżegnał
20    II,  III  |          sobie rzuciła mu się na szyję, na nic nie zważając.~-
21    II,  V    |   których wychylały się czerwone szyje kominów fabrycznych.~- Co
22    II,  VIII |   serdecznie, chciał pocałować w szyję Ninę...~Był zupełnie pijanym.~-
23    II,  VIII |         całując jej oczy, włosy, szyję, usta, opowiadał niskim,
24    II,  VIII |       cała, gdy palił ustami jej szyję, pozwalała się kołysać fali
25    II,  X    |         zawołała obejmując go za szyję.~- Oho! pan Karol idzie
26    II,  XI   |  saloniku, a rzucając się jej na szyję, zawołała tragicznie:~-
27    II,  XII  |          z rękawami, zapiętą pod szyję, bo z powodu strasznego
28    II,  XIII |      porwana rzuciła się ojcu na szyję.~Moryc również był olśniony
29    II,  XIII |    pragnienie rzucenia mu się na szyję, całowania. Otworzyła oczy
30    II,  XVI  |        śmierci!~Rzucił mu się na szyję, wycałował go serdecznie
31    II,  XVI  |     wsiadła, rzucając lnu się na szyję i zasypując pocałunkami.~-
32    II,  XVIII|          ochotę rzucić mu się na szyję, ale rychło się~powstrzymał,
33    II,  XXI  |         rzucił mu się w końcu na szyję.~- Karol, ty nie patrz tak