Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |            w pokoju bufetowym, pod oknem, w otoczeniu kilku aktorów,
 2     I,  V    |        jednym z pokojów, gdzie pod oknem, w głębokim fotelu, z pończochą
 3     I,  V    |           cacek porcelanowych.~Pod oknem wielka żardinierka złocona
 4     I,  VII  |      zawołał leżący na dywanie pod oknem zapalając papierosa.~- Mela,
 5     I,  VII  |      oglądać zaczął troskliwie pod oknem.~- Zobacz, to jest prawdziwy
 6     I,  VIII |            już w palcie stał przed oknem i niecierpliwie czekał na
 7     I,  VIII |        jakiś chłód.~Patrzał za nim oknem z dziwnym uczuciem politowania.~-
 8     I,  IX   |           przy małym stoliczku pod oknem i oglądała szczegółowo lalki,
 9     I,  XII  |       Em-my.~Usiadł wreszcie przed oknem i zapatrzył się bezmyślnie
10     I,  XIII |             W środku mieszkania, z oknem na alejkę prowadzącą do
11     I,  XIII |          Trawińskiego? - pokazywał oknem.~- To stara fabryka Meisnera!~-
12     I,  XIII |       oblała się rumieńcem i długo oknem wyglądała za nim.~Borowiecki
13     I,  XIV  |         Świt szary zaczął zaglądać oknem i napełniać pokój tym dziwnym
14     I,  XIV  | fabrycznych, roztaczających się za oknem, to na te znękane, blade,
15     I,  XV   |  sąsiedniego pokoju i usiadłem pod oknem ochłodzić się nieco. Kaczyńscy
16     I,  XV   |           drzew chwiejących się za oknem, i zapominał, gdzie jest,
17     I,  XVI  |         karetą. Szaja wychylił się oknem, aby zobaczyć córkę, uśmiechnął
18    II,  I    | przyciszony jej głos.~Wychylił się oknem i zobaczył ją siedzącą w
19    II,  I    |     jeszcze, wstał.~Karol stał pod oknem Anki, ale rozmawiali tak
20    II,  I    |          Słowik, który śpiewał pod oknem, tak go rozdrażnił, że chciał
21    II,  III  |           akacji, chwiejące się za oknem.~Nie zwróciła nawet uwagi
22    II,  III  |        mamy.~Borowiecki usiadł pod oknem i rozglądał się po małym
23    II,  III  |        teraz siedzącą w fotelu pod oknem, w jaskrawej smudze światła,
24    II,  V    |        Wilczek usiadł na ławce pod oknem i zaczął przeliczać pieniądze,
25    II,  V    |            wiśnie kołyszące się za oknem.~Był bardzo ponury, bo się
26    II,  VI   |  Stanisława i Horna, stojących pod oknem, ale po przedstawieniu uśmiechnął
27    II,  VI   |             dyskretnie stojąca pod oknem, zabrała dziewczynki i zaraz
28    II,  XI   |            nie przyjdzie.~Wyjrzała oknem, widziała, jak przechodził
29    II,  XIII |         stół, Regina siedziała pod oknem i również krzyczała, płacząc
30    II,  XIII |     wiecznie siedzącą w fotelu pod oknem. Gonił oczami jej powolne
31    II,  XIII |            w róże kołyszące się za oknem i w złotą szklaną kulę.
32    II,  XVI  |           siedział w kantorze, pod oknem, oparł się na lasce i patrzył
33    II,  XXIII|           i na to uwagi, spoglądał oknem karety po głowach rojących