Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |         dobrze poszło, ostały tylko mury. Z suszarni poszedł ogień.~-
 2     I,  II   |           bryzgające, czarne farby.~Mury drżały ciągle. Fabryka pracowała
 3     I,  II   |            roztargane, trzęsące się mury; czuł się dopiero dobrze
 4     I,  III  |            i buduaru, przez którego mury i obicia nie przedzierał
 5     I,  V    |             weneckie, wychodzące na mury fabryk, dawało niewiele
 6     I,  V    |           oddaleniu czerwieniły się mury fabryk i porozrzucane samotnie
 7     I,  VI   |        głębi wznosiły się kolosalne mury fabryki; domy ogromem i
 8     I,  VI   |             powagą świątyń wznosiły mury ogromne, ozdobione surowo,
 9     I,  VI   |            okno, za którym widniały mury fabryki.~- Moryc, ja cię
10     I,  VIII |       siebie.~Obszedł te opuszczone mury z powybijanymi oknami, bez
11     I,  VIII |            się to rozsadzać potężne mury fabryki szalonym natężeniem;
12     I,  IX   |         czerwone, oślizgłe wilgocią mury.~Suchy trzask warsztatów
13     I,  XIV  |          chcąc rozbić te więżące je mury i uciec, zapadało z wściekłym
14     I,  XVI  |     poczerniałe powieki na park, na mury fabryk, na kominy buchające
15    II,  I    |           kominy.~Przez porozpadane mury ogrodzenia klasztornego,
16    II,  II   |           jak mu w oczach wzrastały mury, ale dzisiaj szedł wolno,
17    II,  III  |             i patrzył przez okno na mury Mullera albo się ślizgał
18    II,  IV   |            nienawiścią na wspaniałe mury pałacu, na błyszczące przy
19    II,  VI   |    wychodzących na posępne czerwone mury fabryki.~Na tle ścian ciemnych,
20    II,  VII  |            okna.~- Widzi pani tamte mury, to moja... to nasza fabryka! -
21    II,  VII  |            zza których wznosiły się mury obstawione wysokimi rusztowaniami.~-
22    II,  XIV  |     wychylały się czerwone kominy i mury farbiarni, a z lewej, daleko,
23    II,  XVI  |       odmawiał modlitwy i pokrapiał mury, maszyny i ludzi wodą świeconą.~
24    II,  XVII |           te potężne, huczące pracą mury; nie, on pragnął mieć od
25    II,  XXI  |      zasypany śniegiem ogródek i na mury fabryki.~Jakiś człowiek
26    II,  XXI  |            Przez rozerwane wybuchem mury, niby przez straszną ranę,
27    II,  XXI  |   napełniały dziedziniec i okrywały mury jakby mgłą czarną, wskroś
28    II,  XXI  | wstrząsającym padały w morze ognia, mury pękały i sypały się w gruzy.~
29    II,  XXI  |       huczał i gryzł krwawymi kłami mury, rozrywał maszyny, lizał
30    II,  XXI  |           sił, stały już tylko gołe mury, bez dachów, bez pięter,
31    II,  XXI  |             ogarnął wolno oczami te mury podarte, podobne do łachmanów
32    II,  XXII |          zakładu leczniczego, bo te mury bardzo by się nam przydały,
33    II,  XXIII|             spoglądając za czerwone mury fabryk swoich, na tego potwornego