Tom,  Rozdzial

 1     I,  VI   | zniecierpliwiony miał ochotę iść do Meli.~- Chcesz posag - weź; chcesz
 2     I,  VI   |            w głąb mieszkania szukać Meli.~Zastał ją u babki, którą
 3     I,  VII  |           miarę jak zdejmowała to z Meli.~- Przesyła ci ukłony bardzo
 4     I,  VII  |                Will, na przywitanie Meli mógłbyś wywrócić koziołka -
 5     I,  VII  |        Wysocki płaci podwójną karę; Meli powiedział pani, a Feli
 6     I,  X    |         zatarga do głębi.~- Co jest Meli? - przerwał, nie słysząc,
 7     I,  X    |            czas do porozumienia się Meli z Wysockim i niecierpliwiło
 8     I,  X    |           kimże, jeśliś łaskaw?~- W Meli.~Wysocki zaczął się śmiać
 9     I,  XI   |            ramię i przesunął się do Meli, siedzącej poza wszystkimi
10    II,  II   |        bawić?~- Róża się nudzi, a w Meli zakochał się jakiś włoski
11    II,  VI   |        wychylające się głowy Róży i Meli i natychmiast rzucił się
12    II,  VI   |          pożegnać i uciec, bo widok Meli przyprowadzał go o dziwne
13    II,  VI   |          przednim siedzeniu, wprost Meli, i patrzył na jej popielate
14    II,  VI   |          podróży, nie spostrzegając Meli i jej promieniejącej twarzy.~-
15    II,  VI   |             spostrzegła brak ciotki Meli, która im towarzyszyła w
16    II,  VI   |           schwycił takie spojrzenie Meli, które mówiło co innego
17    II,  VI   |           duszy olśnionej widzeniem Meli, uściskiem jej rąk ciepłych
18    II,  VII  |          wrogo była usposobiona dla Meli, ale teraz, spojrzawszy
19    II,  VII  |          Kessler, pochylając się do Meli, przy której siedział.~Ale
20    II,  VIII |            uwagi, tylko pomagał się Meli ubierać.~Zaraz pojechali,
21    II,  VIII |           Zaraz pojechali, bo powóz Meli czekał przed domem.~- Jedziemy
22    II,  IX   |         gorącą mowę Anki, broniącej Meli przed zjadliwymi uwagami
23    II,  IX   |           pił herbatę i rozmyślał o Meli. Był jeszcze pod wpływem
24    II,  XI   |   wypisawszy na swoim bilecie adres Meli Grunspan, wysłał, polecając
25    II,  XI   |           to szwagier pięknej panny Meli? - zagadnęła pani Stefania.~-
26    II,  XIII |           tym celu.~- Możesz iść do Meli i rozmówić się.~- Potrzebuję
27    II,  XIII |             prosto:~- Co pan dajesz Meli?~- Co pan masz?~- Mogę panu
28    II,  XIII |             chwalę. A co pan dajesz Meli?~- Ona całe dziesięć lat
29    II,  XIII |          Moryc powrócił, aby prosić Meli o powiedzenie ojcu wszystkiego.~
30    II,  XIII |            to ani tobie, ani pannie Meli, mówię, co mi na myśl przyszło.
31    II,  XIII |        zrobił wspominając o miłości Meli, myślał i czuł tak samo,
32    II,  XXIII|            a potem przysunął się do Meli Grunspan, obecnie Morycowej
33    II,  XXIII|              bo nie poznawał dawnej Meli, o której sam kiedyś powiedział,