Tom,  Rozdzial

 1     I,  VIII|          tylko nie zważał na to i Malinowski, młody technik z biura Szai,
 2     I,  VIII|          sobie.~- Ciociu, czy pan Malinowski mówił co dzisiaj? - zapytała
 3     I,  VIII|          rozmową z Borowieckim, a Malinowski opuścił oczy i uśmiechnął
 4     I,  X   |          przesiaduje.~Adam był to Malinowski, ten popielaty blondyn z
 5     I,  XIV |  skupieniem.~Horn grał na flecie, Malinowski na wiolonczeli, Szulc na
 6     I,  XIV |       jaki mu dał do przeczytania Malinowski, który z powodu swojej urody
 7     I,  XIV |       czworonogiem! - odezwał się Malinowski i spojrzał na niego zielonymi
 8     I,  XIV |       ostatnio - rzucił spokojnie Malinowski.~Wilczek pomimo gniewu zanotował
 9     I,  XIV |     brzydko pomarszczonym czołem. Malinowski powlókł za nim oczami i
10     I,  XIV | przeszkadza patrzeć na samowar.~- Malinowski! - syknął Wilczek z uśmiechem
11     I,  XIV |      ważna sprawa - podniósł głos Malinowski. - Józio Jaskólski potrzebuje
12     I,  XIV |        opłaca taki dobry wzrok!~- Malinowski! - zawołał siadając, bo
13     I,  XIV |    kierunku kolei. Tę dziewczynę, Malinowski, musisz znać?~- Skądże takie
14     I,  XIV |        korytarzach, którymi biegł Malinowski, było ciemno i pusto, a
15     I,  XIV |    wiecznie się wymykające.~Stary Malinowski chodził z oliwiarką w ręku
16     I,  XIV |    Kesslera.~- Głupiś! Widziałeś?~Malinowski zaczął mu opowiadać, co
17    II,  II  |         nam tak dobrze jak nigdy. Malinowski był...~- Blumenfeld, konto
18    II,  IV  |           i odszukać przyjaciela.~Malinowski urządzał nieraz takie tajemnicze
19    II,  IV  |           Jaskólskich, do których Malinowski bardzo często zaglądał.
20    II,  IV  |         do fabryki do ojca.~Stary Malinowski, jak zwykle, niby żuraw
21    II,  VI  |          pracować razem z innymi.~Malinowski jakiś czas przypatrywał
22    II,  VI  |         zwalali przed drapaczami.~Malinowski nie przychodził, a że upał
23    II,  XI  |         wolna. Najpierw przyszedł Malinowski i cicho usiadł pod~ścianą,
24    II,  XII |       rozpę-dowe koło, stał stary Malinowski, z fajką w zębach i z rękami
25    II,  XIX |           stalowymi szprychami.~- Malinowski! - krzyknął od drzwi, ale
26    II,  XIX |          żelazne szczęki maszyny.~Malinowski, zgarbiony, w długiej bluzie,
27    II,  XIX |          napełniał wieżę grozą.~- Malinowski! - zakrzyczał mu już nad
28    II,  XIX |         mu już nad uchem Kessler.~Malinowski usłyszał, podszedł bliżej,
29    II,  XIX |       chciał się cofnąć do drzwi.~Malinowski zastąpił mu drogę i szepnął
30    II,  XIX |      sprobuj!... - mruknął ponuro Malinowski.~Posunęli się ku sobie,
31    II,  XIX |  wymierzył taki straszny cios, że Małinowski zatoczył się na ścianę,
32    II,  XIX |        taką siłą, że obaj upadli.~Malinowski go nie puścił, sczepili
33    II,  XIX |      kłami.~Szamotali się krótko. Malinowski brał górę i tak ściskał