Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |       ale pan jesteś, jak widzę, chory na dziecinną demagogię.~-
 2     I,  V   |          świdrował twarz jego.~- Chory jestem - szepnął wskazując
 3     I,  VI  |    dobrym fabrykantem. On trochę chory na idealizm, ale po pierwszej
 4     I,  VII |        pokolenia, ja przez niego chory jestem ciągle, mnie serce
 5     I,  VII |        jaśnie panie.~- Ja jestem chory, a oni się bawią! Za co
 6     I,  VIII|     herbaty, bo Bucholc, chociaż chory, kazał się zanieść do kantoru
 7     I,  VIII|       Bogu, bo on podobno bardzo chory - zawołała z uniesieniem
 8     I,  VIII|    zbierając siły do mówienia.~- Chory jesteś? Wyglądasz bardzo
 9     I,  IX  |         po niego. Buchcie bardzo chory, dawna choroba serc? odezwała
10     I,  X   |         chłopiec leżał na łóżku:~chory na suchoty; łóżko było nieco
11     I,  X   |  tragicznym spokojem zamierania.~Chory nie odezwał się, poruszał
12     I,  X   | Wstrząsnął się nerwowo.~- Jesteś chory na litość, jak mówi o tobie
13     I,  XI  |          zaraz wyjedzie, on jest chory naprawdę. Ojciec się z Reginą
14     I,  XI  |      perkalu w brzuch, ja jestem chory, ja zaraz muszę jechać do
15     I,  XII | wszystkim oświetlonym oknom.~Był chory na silną nostalgię rodziny
16     I,  XIII|          zawsze gluck. On ciągle chory? - Niby zdrowszy, bo już
17     I,  XIV |             Pan z pewnością jest chory, ja to widzę - wykrzyknęła
18     I,  XIV |     Dobrze Kama widzi, bo jestem chory rzeczywiście.~- Ja wiem,
19     I,  XIV |        chce mówić.~- Ale pan nie chory, prawda? - zapytała cichutko,
20    II,  I   |       nauki i pobożności, ale... chory. Prawie obłąkany. Przez
21    II,  III |   przyjemność patrzeć. Ja jestem chory, mnie doktór powiedział:~-
22    II,  IV  |       jest... - szeptał z trudem chory nie puszczając jego ręki.~-
23    II,  IV  |     strasznie cicho... - szeptał chory wzdrygając się całym ciałem
24    II,  VI  |         po ździebku - odpowiadał chory wolno nie zdziwiony jego
25    II,  XI  |         niego.~- Co panu jest?~- Chory jestem... chory!~Przesuwał
26    II,  XI  |          jest?~- Chory jestem... chory!~Przesuwał palcami po czole,
27    II,  XI  |          zwariowałeś! Pan jesteś chory, zmęczony drogą i interesami,
28    II,  XVI |         Halperna, który, chociaż chory i nieproszony, przywlókł
29    II,  XXI |        drzwi do przedpokoju, aby chory nie~usłyszał.~- W fabryce.
30    II,  XXI |     wyrabiasz dzisiaj! - mruknął chory, który jakoś niespokojnie
31    II,  XXI |          ci się stało? - zapytał chory, usłyszał bowiem.~- Nic...
32    II,  XXI |        się coś dzieje - zauważył chory usiłując się podnieść.~Zbudziła
33    II,  XXI |     przeszedłem! Jestem zupełnie chory, boję się o siebie... Co