Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |        pana na moje zaręczenie, znam pańską rodzinę, pragnę dla
 2     I,  III  |   Bawełnę oglądać, przecież ich znam. Pan idzie?~- A zaraz.~Jakoż
 3     I,  III  |    Znasz ją bliżej?~- Czy ja ją znam bliżej? Ha, ha, ha, ja ją
 4     I,  III  |       bliżej? Ha, ha, ha, ja ją znam bardzo bliżej! Poznaj mnie
 5     I,  III  |    tylko ciekawi. Ja się na tym znam.~- Frumkin w Białymstoku,
 6     I,  V    |        fakcie jeszcze cię mniej znam. - I patrzył na niego tak,
 7     I,  V    |         najlepsza z tych, jakie znam, ale, ale, co mnie ona obchodzi?...
 8     I,  V    |        parę koni.~- Ślepych!... Znam go, on pisuje co rok, jak
 9     I,  V    |        umiem nazwać, bo za mało znam wasz język, ale chciałbym
10     I,  VI   |     wierzycielami.~- Nie, ja go znam, i jestem tego pewna, że
11     I,  VI   |   jesteś taką - nie Żydówką. Ja znam nasze kobiety dobrze, ja
12     I,  VI   |     umiem cenić i cenię, ale je znam, one nie biorą takich różnych
13     I,  VI   |         mnie się zdawało, że go znam, że to nasz człowiek. On
14     I,  VIII |   ironicznie.~- Nie, ale ja się znam na tych rzeczach, badałem
15     I,  VIII |         wypadku, tej prawdy nie znam.~- Kiedyż mieć będę tytuły?~-
16     I,  IX   |        nim jak na kiju.~- Ja tu znam każdy dom, każdą firmę -
17     I,  IX   |      nic nie ryzykuję nawet, bo znam pana i pański interes dobrze.
18     I,  IX   |      Meyerów i innego robactwa. Znam ich wszystkich, z widzenia
19     I,  X    |          Nie mów tak, Zosiu, ja znam dobrze panią Łacińską i
20     I,  XI   |        Landau?~- Nic, bo go nie znam zupełnie, przecież widziałam
21     I,  XI   |        panem Mullerem. Ja morze znam, co to jest za wielkie widowisko?
22     I,  XII  |      siebie niż do niego.~- Nie znam ani jednej takiej, za którą
23     I,  XIII |     Zdechnie z nią razem, ja go znam dobrze. A kto się uparł
24     I,  XIII |        zajęcia dla kogo?~- Tak, znam jednego biedaka, który od
25    II,  I    |        moim wychowankiem. Ja go znam od dziecka. Twarda sztuka,
26    II,  II   |       tysięcy marek? bo ja pana znam dobrze i wiem, że na tej
27    II,  II   |      nie jest ten wiatr, ja ich znam dobrze, ja wiem, że z nimi
28    II,  III  |       subtelnym obrzydzeniem.~- Znam, ale tylko z widzenia, z
29    II,  VI   |         porozmawiamy trochę, ja znam firmę pańskiego ojca.~Ale
30    II,  XV   |         fabryce, bo rolnego nie znam i nie cierpię.~- Pan Karol
31    II,  XVI  |       Kto? nie znasz pan?~- Nie znam go, ale zdaje mi się, że
32    II,  XVIII| przestaną budzić śmiech. Ja was znam dobrze! Wy jesteście bardzo