Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |         Rzuciła mu się na szyję, skoro lokaj oddalił się, ucałowała go
 2     I,  III |               z ukłonem stary wygolony lokaj odsłaniając ciężką portierę
 3     I,  III |              nic już nie pytał więcej.~Lokaj wyszedł, a on rzucił po
 4     I,  III |            spokojnym ruchem, bo wszedł lokaj i nalewał herbatę.~Nie mogła
 5     I,  III |          przytrzymać.~Jej przeszkadzał lokaj, a jemu niecierpliwość i
 6     I,  V   |                i niedbale utrzymywany.~Lokaj w czarnej liberii otworzył
 7     I,  V   |              górze, w swoim gabinecie.~Lokaj szedł naprzód i uchylał
 8     I,  V   |        Borowiecki! - meldował poważnie lokaj w jednym z pokojów, gdzie
 9     I,  V   |              syknął i połknął pigułki.~Lokaj podał mu na srebrnej tacy
10     I,  V   |             broszurę.~- Kundel, dawaj!~Lokaj wszystkie papiery ze stolika
11     I,  V   |                objaśnieniem:~- Kantor!~Lokaj w powietrzu chwytał wielkie
12     I,  V   |           komenderował ostro i krótko.~Lokaj zaledwie zdążył chwytać
13     I,  V   |        pogardzie.~Przerwał mu wreszcie lokaj, meldujący obiad. Dwóch
14     I,  V   |              śpiący Bucholc w fotelu i lokaj stojący o parę kroków, nieruchomy,
15     I,  VII |           poduszek, jakie jej podsunął lokaj.~- Skąd ty, Willu, masz
16     I,  VII |             zapalał stojący w drzwiach lokaj, ubrany w czerwoną francuską
17     I,  VII |               goniła za ruchami Willa.~Lokaj ustawiał z boku małe hebanowe
18     I,  VII |            tkackiej - recytował prędko lokaj.~- Dobrze. Pójdziesz i powiesz,
19     I,  VIII|             zapytującej się, kto mówi.~Lokaj z powrotem przysunął go
20     I,  VIII|          zapanowała w pustym kantorze. Lokaj stał bez ruchu przestraszony
21     I,  VIII|            zawołał łagodnie:~- August!~Lokaj podszedł ze strachem, bo
22     I,  VIII|                   Dobrze. Stań z boku.~Lokaj drgnął, ale wypełnił rozkaz.~-
23     I,  VIII|              Stój, chodź bliżej!~I gdy lokaj pod wpływem strachu znowu
24     I,  X   | sześcioramienny, jakim oświetlał drogę lokaj.~Pokój był Stanisława Mendelsohna,
25     I,  X   |            nikt nie miał ochoty mówić.~Lokaj porozstawiał herbatę.~Cisza
26     I,  XI  |               wkrótce, przed nim szedł lokaj i na srebrnej tacy niósł
27     I,  XIII|         światła i zamykał drzwi.~Drugi lokaj czuwający w przedpokoju
28     I,  XIII|           August! - zawołał półgłosem.~Lokaj stanął w oczekującej postawie,
29     I,  XIII|             już iść? - zapytał szeptem lokaj.~- Idź, idź! - odpowiedział
30     I,  XIII|              drzwi, zawołał:~- August!~Lokaj zawrócił i stał czekając,
31     I,  XIV |                ręku, a którą mu zawsze lokaj daje otworzoną, bo były
32    II,  VII |               już czasu obserwować, bo lokaj szepnął mu do ucha po cichu,