Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |    oświadczynach? - spojrzał dosyć ironicznie na zgarbionego i dosyć śmiesznie
 2     I,  III |        znowu kogo? - zapytał nieco ironicznie.~- Czekaj!... - trzaskał
 3     I,  III |         szczerość - uśmiechnął się ironicznie,~- Ale ja pana nie chciałem
 4     I,  V   |            więcej niż mnie - mówił ironicznie Maks.~- Mam wszystkiego
 5     I,  V   |            szepnął uśmiechając się ironicznie na stronie.~- Dzień dobry.~-
 6     I,  VI  |         lub łódzcy ludzie! - wołał ironicznie. - Przywykłaś do studentów
 7     I,  VI  |       obwarować intercyzą - rzucił ironicznie, wciskając binokle.~- A,
 8     I,  VII |     potrzebuję zabawy - powiedział ironicznie Bernard.~- Francois, każ
 9     I,  VIII|           interesie? - przerwał mu ironicznie.~- Nie, ale ja się znam
10     I,  IX  |           dla uczciwych? - zapytał ironicznie.~- Sza, panie Trawiński,
11     I,  XI  |   naciskiem Róża, patrząc na niego ironicznie.~- Dobrze. Mówmy o obrazach,
12     I,  XV  |            synonimów - przerwał mu ironicznie.~- Ja pana nie proszę o
13    II,  I   |    poparciem naszego - odezwał się ironicznie Karol.~- Dobrodzieju mój
14    II,  I   |        dziecinne kłótnie - szepnął ironicznie Karol.~Ksiądz popatrzył
15    II,  I   |           pasałem bydło? - zapytał ironicznie, widząc zakłopotaną minę
16    II,  I   |   wszystkich stron i uśmiechał się ironicznie, bo był wyelegantowany przesadnie,
17    II,  II  |            cóż? operę? - pytał się ironicznie Stach.~- Nie, nie. Coś,
18    II,  II  |            Szteiman uśmiechnął się ironicznie. Bankier spostrzegł to,
19    II,  II  |             kasę zamknął i zawołał ironicznie:~- Bronek, ty się patrzysz
20    II,  II  |            Zawahał się, uśmiechnął ironicznie i zakrył twarz kłębem dymu.~-
21    II,  II  |      daleko widzi! - szepnął Moryc ironicznie.~- Pan się nie śmiej, ale
22    II,  V   |          kocie! - zauważył Wilczek ironicznie się uśmiechając.~- No, i
23    II,  V   |          jeszcze! - szepnął za nim ironicznie i zatarł z radości ręce.~
24    II,  VI  |      miesiące kozy.~Uśmiechnął się ironicznie i włożył binokle, bo woźny
25    II,  VI  |         pomogła ta woda? - zapytał ironicznie nieco, spacerując po pokoju
26    II,  VI  |     pożegnanie, kłaniał się za nim ironicznie i wybuchnął drwiącym śmiechem
27    II,  VII |            godziny... - powiedział ironicznie Ku-rowski przedstawiając
28    II,  VIII|         ciekawie patrzyła i bardzo ironicznie przyjmowała grad pocałunków,
29    II,  XV  |      robotników, ale uśmiechał się ironicznie i gdy ludzie odeszli, powiedział
30    II,  XV  |     bolesne.~- Bolesne! - zawołała ironicznie.~- Panno Anno, Anka! dlaczego
31    II,  XV  | demokratycznego otoczenia? - pytał ironicznie Kurowski płacąc za piwo,
32    II,  XIX |               Anka uśmiechnęła się ironicznie, a pan Adam za. wołał ze