Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |       innym oddziale, aby wypić herbaty i zatelefonować do Moryca,
 2     I,  II  |     Panie Horn, może pan dać mi herbaty?~- A może pan dyrektor zechce
 3     I,  II  |   bawełny,~- Daj mi pan jeszcze herbaty. Borowiecki chciał go wybadać.~
 4     I,  III |      stołu była przygotowaną do herbaty.~Usiadł, bo go zaczęło niecierpliwić
 5     I,  V   |        w samowarze.~- Zrobię ci herbaty z cytryną, wytrzeźwiejesz,
 6     I,  V   |         wypiwszy kilka szklanek herbaty poczuł się zupełnie przytomnym.~-
 7     I,  V   | językach, wypił olbrzymią ilość herbaty, zjadł wszystkie resztki
 8     I,  V   |         przynieś list, a im daj herbaty, Wytrzeźwiałeś już?~- Jestem
 9     I,  V   |         cały, zapomniał nalewać herbaty, nie wycierał rąk, nie obciągał
10     I,  VI  |     państwo. Napijemy się teraz herbaty - zawołał Grunspan, gdy
11     I,  VI  |        i zajęła się rozlewaniem herbaty.~- Ja się z tego wszystkiego
12     I,  VI  |       do którego znowu dolewała herbaty.~- Pogadajmy spokojnie,
13     I,  VII |         masą i kładł zastawę do herbaty.~Róża przeciągnęła się leniwie
14     I,  VIII|       nawet dzisiaj czasu wypić herbaty, bo Bucholc, chociaż chory,
15     I,  IX  |     Zapraszano go serdecznie do herbaty, ale odmówił. - Byłem u
16     I,  IX  |      przynosiła świeże szklanki herbaty i coraz nowe wyjmowała z
17     I,  X   |         zły grunt.~- Dzieci, do herbaty! - zawołała po chwili matka.
18     I,  X   | wyręczyła Jaskólską w nalewaniu herbaty, pooglądała książki leżące
19     I,  XI  |       pokoju ze spodkiem pełnym herbaty, który podnosił do ust obu
20     I,  XI  |      spodek, aby Mela nalała mu herbaty, i dopiero zobaczył jej
21     I,  XI  |    chińskiej sofie, z filiżanką herbaty w ręku.~- Musi mi pan wybaczyć
22     I,  XIV |        do kuchenki zrobić sobie herbaty,~Samowar był już zimny,
23     I,  XIV |         już zimny, nalał jednak herbaty w filiżankę i przegryzając
24     I,  XIV |      dobrze, napiję się gorącej herbaty. Panowie, gracie coraz lepiej,
25     I,  XIV |      jeśli chcesz, to ci zrobię herbaty, co?~Nic nie odpowiedział,
26    II,  I   |        stół.~- Nie wylewaj waść herbaty, dobrodzieju mój kochany -
27    II,  I   |    obrażają.~- Nie wylewaj waść herbaty i jedź z Bogiem - szeptał
28    II,  II  |      się napiję. Antoni, daj mi herbaty - zawołał głośno do przedpokoju,
29    II,  X   |      jej trzęsły przy nalewaniu herbaty. Miała właśnie powiedzieć
30    II,  XV  |        XV~[XXXI]~- Może jeszcze herbaty pan pozwoli, panie Józefie?~-
31    II,  XIX |        mówiła Anka nalewając mu herbaty.~- A powiedz no mi, jak
32    II,  XXI |  ustawiała hałaśliwie stolik do herbaty.~- To wiatr... Pamięta ojciec