Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |           przenikliwe, denerwujące głosy i śpiewały coraz potężniej
 2     I,  VI  |           zachrypniętymi gardłami, głosy trąbek dziecinnych brzęczały
 3     I,  VI  |          tańczących, ale rychło te głosy tonęły w chaosie bójki,
 4     I,  VI  |            i ludzi, i wszystkie te głosy, co się zrywały spośród
 5     I,  VII |          dochodziły z miasta żadne głosy prócz huczącego, słabego
 6     I,  VII |          dziwnie smętną psalmodię.~Głosy były nabrzmiałe skargą i
 7     I,  VII |   nabrzmiałe skargą i bólem i niby głosy trąb miedzianych brzmiały
 8     I,  VII |       mieszkania; to znowu zniżali głosy do szeptu i płynęła długa
 9     I,  VII |    wzruszenia. Porywały ich własne głosy i te rytmy śpiewów, co się
10     I,  X   |          szepnął Antoś usłyszawszy głosy w korytarzu.~Wszedł istotnie
11     I,  XI  |            się w ciszę nocy i w te głosy, jakie się w niej odzywać
12     I,  XI  |            niej odzywać zaczynały, głosy stanowczego protestu przeciw
13     I,  XI  | Borowieckim pod Dianą tak żywo, że głosy ich chwilami słyszała. Reszta
14     I,  XI  |       huczały podniecane szampanem głosy mężów i ojców.~Z wolna nuda
15     I,  XII |     wysiłkiem przyciszyć te dziwne głosy jakby sumienia, które się
16     I,  XV  |      wszedł, sala ogłuchła prawie. Głosy wszystkie zamilkły, uśmiechy
17     I,  XVI |         orkiestry, których potężne głosy ściśnięte wysokimi murami
18     I,  XVI |            cisza, śpiewy pomilkły, głosy przycichły, dźwięki muzyk
19    II,  I   |        pokojów, skąd go dochodziły głosy Anki i Karola.~Pan Adam
20    II,  I   |            wozów jadących szosą, i głosy ptaków śpiewających coraz
21    II,  I   |            się wydawało, że słyszy głosy Anki i Karola.~- Co oni
22    II,  I   |           odpowiadały im tysiączne głosy ptactwa, klekot bocianów
23    II,  I   |          chwilowej ciszy wszystkie głosy zerwały się w tym mocniejszym
24    II,  I   |     duszący zapach bzów. jabłoni i głosy wilg śpiewających.~Pan Adam
25    II,  I   |          wtedy ostre i przenikliwe głosy dzwonków śpiewały spiżem
26    II,  I   |      Procesja wróciła do kościoła, głosy umilkły, tylko liście brzóz
27    II,  III |            szemrały liście i senne głosy leciały od miasta.~Płaty
28    II,  III |           na chwilę, czasem jakieś głosy rozbitą gamą wpadały w zalane
29    II,  VI  |      kapelusze zrywały się z głów, glosy milkły, a wszystkich spojrzenia
30    II,  VIII|        kocham! - odpowiadał cicho. Głosy im się zerwały i zmilkły,
31    II,  XI  |   turkotały maszyny i słychać było głosy rozmów.~Stołownicy schodzili
32    II,  XII |     gręplach rozlegały się kobiece głosy, które umilkły natychmiast