Tom,  Rozdzial

 1     I,  XII  |     przyglądał się długo fotografii Anki, otworzył list czekający
 2    II,  I    |            skąd go dochodziły głosy Anki i Karola.~Pan Adam zaś ciągle
 3    II,  I    |        użyciem posagowych pieniędzy Anki związał się na zawsze.~-
 4    II,  I    |      Kurowie? - mówił cicho Maks do Anki, bo oboje nie mieszali się
 5    II,  I    |             oczami za każdym ruchem Anki.~Zaraz się też rozeszli
 6    II,  I    |            rósł co chwila.~Ale okno Anki wciąż było zamknięte, dostrzegł
 7    II,  I    |           wydawało, że słyszy głosy Anki i Karola.~- Co oni mogą
 8    II,  I    |         wstał.~Karol stał pod oknem Anki, ale rozmawiali tak cicho,
 9    II,  I    |          tam mignęła jasna sukienka Anki, a przekonawszy się, że
10    II,  I    |          też nie odezwie gdzie głos Anki.~Nie mógł zdać sobie sprawy,
11    II,  I    |       oddziału u Bucholca.~Tylko do Anki często podchodziły kobiety,
12    II,  I    |    przypatrywał się jasnym konturom Anki i gdy zniknęły mu w oddaleniu,
13    II,  III  |             bo miał do niej list od Anki i przychodził kilka razy
14    II,  VII  |    wychyliła się uśmiechnięta twarz Anki, a potem i ona cała.~- A
15    II,  VII  |           widząc szarobłękitne oczy Anki rozpromienione szczęściem
16    II,  VII  |             bystrymi oczami w twarz Anki z taką natarczywością, że
17    II,  VII  |       trzymany na uwięzi obecnością Anki.~W salonie tymczasem zrobiło
18    II,  VII  |         chwilę, oczarowana dobrocią Anki i Niny, które wzięły ją
19    II,  IX   |       Wysocki trafił na gorącą mowę Anki, broniącej Meli przed zjadliwymi
20    II,  IX   |           był zadowolony z projektu Anki, bo mu się spać chciało.~-
21    II,  X    |           Wysocka przysunęła się do Anki i bardzo radosnym głosem
22    II,  X    |        płaczem i uchwycił się sukni Anki.~- Nie dajta mnie, pani,
23    II,  X    | przestraszyło, że uczepił się znowu Anki i zemdlał.~- Panie Jaskólski,
24    II,  X    |     samowarem.~Karol po przyjeździe Anki sprowadził się z powrotem
25    II,  XV   |     spostrzegłszy niespokojny wzrok Anki, rozjaśnił twarz i miękkim
26    II,  XV   |            nerwowego, słuchał głosu Anki, a zdawało mu się, że to
27    II,  XV   |            nie zestraszone wejściem Anki, która obszedłszy ogród,
28    II,  XVI  |            zauważył siadając wprost Anki.~- Chyba dlatego taki piękny,
29    II,  XX   |        długi wspólników i pieniądze Anki. Ani jego własnych kapitałów,
30    II,  XXI  |             tam... Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa! -
31    II,  XXII |         postawiła na stoliczku obok Anki wazon z krzakiem chińskiej
32    II,  XXIII|          tamten nie mógł mu darować Anki i przy każdej sposobności