Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |            budynek świecił wszystkimi oknami.~Przebrał się szybko w zafarbowaną,
 2     I,  II   |             jasno oświetloną wielkimi oknami. na maszyny drukarskie w
 3     I,  V    |          murem i buchała oświetlonymi oknami i wrzaskliwą, podobną do
 4     I,  V    |               do bandy wróbli, co pod oknami na drzewach się biły, popatrzyła
 5     I,  V    |           stało w rogu pomiędzy dwoma oknami, przysłoniętymi ekranami
 6     I,  VI   |              amorków na fryzach i nad oknami, przez które widać było
 7     I,  VI   |              już pustym, bo tylko pod oknami siedziało kilkunastu młodych
 8     I,  VI   |              balkonów, z tymczasowymi oknami, a pełne już ludzkiego mrowia
 9     I,  VII  |               moc Pana nad pany.~Poza oknami panowała, cisza.~Wielkie
10     I,  VIII |        opuszczone mury z powybijanymi oknami, bez drzwi, bez bram, z
11     I,  IX   |          rzędy, pod gęsto rozłożonymi oknami. Połowa warsztatów stała
12     I,  IX   |          olbrzymie drzewa szumiące za oknami zdawały się śpiewać hymn
13     I,  IX   |        Mullera, błyszczącą wszystkimi oknami.~Odpowiadał krótko i czekał
14     I,  IX   |           ramy i zawieszonej pomiędzy oknami.~- Ach, czytasz święte protestanckie
15     I,  X    |              który świecił wszystkimi oknami od suteryn aż po strychy
16     I,  XI   |     błyszczącą w słońcu niezliczonymi oknami.~Stangret objechał klomb
17     I,  XI   |               Salon był narożnikowy z oknami na ogrody, poza którymi
18     I,  XII  |        patrzyły na ulicę oświetlonymi oknami, przez które widać było
19     I,  XIII |             salon oświetlony czterema oknami, zupełnie biały, ze stiukowym
20     I,  XV   |           olbrzymie gmachy błyskające oknami.~Nie wracało mu jednak zdrowie
21     I,  XV   | jednopiętrowym z kamienia i żelaza, z oknami małymi i tak zakratowanymi,
22    II,  I    |          zapachów bzów kwitnących pod oknami.~W pokoju, do którego poszedł
23    II,  I    |           pełne klomby, stojące przed oknami.~Maks nie mógł spać. Otworzył
24    II,  I    |        klasztorze pusto było i cicho.~Oknami wdzierał się wiatr i zaglądały
25    II,  I    |              i kula ognista wypływała oknami w świat, a każdy wyczytany
26    II,  I    |               się zieloną frędzlą nad oknami, a olbrzymie krzaki bzów
27    II,  III  |                Kwatery kwiatowe przed oknami zarastały bujną trawą i
28    II,  III  |         zardzewiałą, stojącą pomiędzy oknami, rzekł prędko i dobitnie:~-
29    II,  VI   |       balustrad, balkonów i weneckimi oknami.~Co chwila woźny otwierał
30    II,  VII  |          jakie stały wzdłuż sal przed oknami, pochylały się nad kwiatami
31    II,  XXIII|              mu duszę.~Ach! a tam, za oknami farbiarni, w której teraz