Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |       panowały, stał jednopiętrowy dom nazywany pałacem, zbudowany
 2     I,  V   |         stał wysoki, jednopiętrowy dom, w którym mieszkał jego
 3     I,  VI  |       fabryki był wielki parterowy dom z facjatami, otoczony ogródkiem.~-
 4     I,  VI  |          sto tysięcy mebluje sobie dom? - wykrzykiwała wodząc zdumionym
 5     I,  VII |            wzroku od tych okien.~- Dom E, trzecie piętro, pięćdziesiąty
 6     I,  IX  |           kiju.~- Ja tu znam każdy dom, każdą firmę - zaczął mówić
 7     I,  IX  |   wyglądały na gromniczne światła.~Dom stał w głębi ogródka, frontem
 8     I,  IX  |            na jakąś pustą uliczkę; dom miał jedno piętro, a wyglądał
 9     I,  X   |        wiem, co to kościół! To ten dom, cośmy jechali do niego
10     I,  X   |          kołowrotki, od czego cały dom drżał ustawicznie, a chwilami
11     I,  XI  |           za doktorów i prowadziły dom otwarty wcale nie na niższą
12     I,  XI  |          by to ona prowadziła taki dom, w którym zbierałaby się
13     I,  XI  |        Zajechali przed dwupiętrowy dom, dosyć szczęśliwie udający
14     I,  XIII|             jakie Muller podnosił.~Dom cały miał wybitne cechy
15     I,  XIV |            oknie błyskało światło. Dom spał zupełnie, bo nawet
16     I,  XV  |           spazmów, zbiegł się cały dom na ratunek, a wtedy on klęczał
17    II,  III |        gdzie stał wielki parterowy dom, również przebudowany do
18    II,  III |            Nawet ogród, otaczający dom, miał wygląd pustki; wiele
19    II,  III |            i nie obsiane zagoniki.~Dom mieszkalny również robił
20    II,  III |      pachniała bankructwem, a cały dom przesiąknięty był zapachem
21    II,  IV  |    wychylać głowy, przebiegła cały dom familijny, zbiegła na dół,
22    II,  V   |          święto...~Powrócili przed dom i usiedli na ławce.~Horn
23    II,  VII |         przyzwyczajeń wyszła przed dom i dopiero ujrzawszy brukowany
24    II,  VII |           oczami duszy swój własny dom, ojca, siostry, szwagra
25    II,  X   |           smutkiem ogarniał ją ten dom obcy, te szeregi pokojów
26    II,  XV  |        pełna dziwnej nudy owiewała dom cały, na pustej werendzie
27    II,  XVI |         się znowu kłótnia, aż cały dom i ogród zapełnił się potężnym
28    II,  XVII| przywiązanie.~Ale przez tę chorobę dom jeszcze bardziej opustoszał
29    II,  XXI |            ma Karola?... a jeśli i dom zacznie się palić?...~Jak
30    II,  XXI |       myślą uratowania ojca.~Naraz dom zadrżał, obrazy pozlatywały
31    II,  XXI |           oszalała, wybiegła przed dom i zaczęła krzyczeć o pomoc.~