Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |       barw i smutnego światła dnia marcowego, smutnych ludzi,
 2     I,  VII  |    ojciec chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą
 3     I,  VII  |       ostatnie różowe brzaski dnia, jakie się barwiły na szarym
 4     I,  IX   | całego ich domu od pierwszego dnia ślubu nie utrzymywał ojciec
 5     I,  XI   |        uciekła do Róży.~- Pół dnia zyskałam, a co jutro, co
 6     I,  XI   |   pokoju, wydobywając na jawę dnia kontury mebli i sprzętów,
 7     I,  XI   |  wielka słodka cisza upalnego dnia, przesycona zapachami kwiatów,
 8     I,  XII  |      się bezmyślnie w resztki dnia, jakie gasły z ostatnimi
 9     I,  XII  | Smolińska.~- Była? To wypadek dnia. Jakże znajdujesz tę antyczną
10     I,  XIII |   jasnością i humorem do tego dnia niedzielnego, jaki zatopił
11     I,  XIII |      Bucholca nie zmniejszają dnia?~- Przeciwnie, bo w oddziale
12     I,  XIII |       góry i jaskrawe światło dnia zalało szereg pokojów umeblowanych
13     I,  XIII |    czytał:~- Słuchaj pan: "Od dnia 22 do 28 wywieziono z Łodzi:
14     I,  XIV  |        że od łat wielu żyje z dnia na dzień, że wciąż zmieniać
15     I,  XIV  |    tej pościeli, na tym łóżku dnia X roku 18... raczył spać
16     I,  XVI  |       wielkie fabryki stanęły dnia tego i cały ich personel
17     I,  XVI  |    płacy wykreślono im połowę dnia. Uznał, że mogą wypoczywać
18     I,  XVI  |       z powodu kończącego się dnia ruch w składach zapanował
19     I,  XVI  |       barwy, wypijała resztki dnia, okręcała miasto brudnymi
20    II,  I    |       ode wsi. Aże tu jednego dnia sprzed chałupy zobaczyłem
21    II,  III  | szybkiego chodzenia. Człowiek dnia dzisiejszego, który nie
22    II,  III  |    zrobił, gdybym tak pewnego dnia przyszła do ciebie i została
23    II,  VI   |     pomimo bardzo słonecznego dnia, bo jedyne okno wychodziło
24    II,  VI   |   uśmiech, podobny do błysków dnia konającego, przewijał się
25    II,  VIII |       tym powiedział któregoś dnia do Stanisława, że chciałby
26    II,  XI   |     samego o mało już którego dnia szlak nie trafił... Kochany
27    II,  XV   |         Pójdę do nich którego dnia z ojcem i na tym się skończy.
28    II,  XIX  |    fabryką.~Ubrał się pewnego dnia bardzo starannie i poszedł
29    II,  XX   |   bezmyślnej zabawie.~Pewnego dnia wrócił rano i było już dobrze
30    II,  XX   |     tak że pomimo dobrego już dnia nic nie było widać.~Pociąg
31    II,  XXIII|   chciał w nich utopić pamięć dnia dzisiejszego, pamięć swojej