Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   | człowiekowi trudniej - syknął ze złością, ale tak cicho, że Szwarc
 2     I,  V    |         wykrzyknął Maks bijąc ze złością w stół. - Fabrykę musimy
 3     I,  V    |     pańskie gadanie - stuknął ze złością kijem w głownie, że aż się
 4     I,  V    |      której świeciły krwawo oczy złością i urąganiem. Okrągła czaszka,
 5     I,  VI   |         o jej! - wykrzykiwała ze złością.~- Niech się ułoży na piećdziesiąt
 6     I,  VIII |         widzenia - odpowiadał ze złością Borowiecki do telefonu,
 7     I,  VIII |         Boga kocham - szeptał ze złością.~Od szóstej bowiem siedział
 8     I,  VIII |      mówię do pana - krzyknął ze złością.~Horn zagryzł tylko usta,
 9     I,  VIII |     Spiesz się pan! - zawołał ze złością na Horna.~- Obu rękami pisać
10     I,  VIII |       jerozolimska! - dodawał ze złością, bo czuł się śmiesznym w
11     I,  IX   |    drugiego w Europie - mówił ze złością.~- Złodziejskie czy nie
12     I,  X    |          Niedołęga! - myślała ze złością i przystanąwszy przed drzwiami,
13     I,  XI   |     głupia mówi? - wykrzyknął ze złością.~- Sza, Zygmunt, przed ślubem
14     I,  XII  |      ohydnego!~Mówił prędko i ze złością, którą mu przyniosły te
15     I,  XVI  |         nie wymówił - splunął ze złością.~- Podobno bawełna już poszła
16     I,  XVI  |  Szlachcic! - mruknął Wilczek ze złością, bo na pożegnanie Borowiecki
17    II,  I    |          czasami trzaskał się ze złością w łysinę, po której muchy
18    II,  I    |         do końca, tylko zmiął ze złością i schował do kieszeni.~-
19    II,  I    |         z optymizmu księdza i ze złością zrobił uwagę ojcu, że spraw
20    II,  I    |         tych amorów - mruknął ze złością i zatrzasnął okno z hukiem.~
21    II,  I    |          nie dokończył, tylko ze złością rozbijał nogą kretowisko
22    II,  I    |         Widzisz go, będzie mi tu złością parskał jak kot.~- A, Panie
23    II,  II   |      słowa! - zawołał mocniej ze złością. - Żeby on myślał, jak taniej
24    II,  III  |           te Szwaby! - zaklął ze złością.~Moryc Welt nic się nie
25    II,  III  |        kto zobaczyć! - syknął ze złością, oglądając się na wszystkie
26    II,  VI   |              zawołał prędko i ze złością.~- Dziękujemy panu serdecznie
27    II,  IX   |        idzie! - szepnął Karol ze złością.~- Prędko panna Anna sprowadza
28    II,  XIII | powtarzaj pan plotek - rzucił ze złością. Zamilkli na długo.~Stary
29    II,  XIV  |          nawet - odpowiedział ze złością i wykręcał wąsiki, aby ukryć
30    II,  XVIII|  odosobnionym zerem - zawołał ze złością Myszkowski.~- Napijmy się -