Tom,  Rozdzial

 1     I,  IX  |             zaczynały studiować zabawki. Józio zaczął czytać głośno, zwykłym
 2     I,  X   |                                        X~Józio szedł odwiedzić rodziców,
 3     I,  X   |               odpadków wielkiego miasta.~Józio przesunął się spiesznie
 4     I,  X   |                 zawieszonego na drutach.~Józio poszedł za nią za zasłonę
 5     I,  X   |                ożywił martwe spojrzenia.~Józio usiadł przy nim, popoprawiał
 6     I,  X   |                 żal rozdzierał mu serce.~Józio go ogarnął rękami i zasłonił
 7     I,  X   |                 I Antoś nucił półgłosem, Józio spoglądał na matkę, która
 8     I,  X   |           wilgoci błyszczące na ścianie.~Józio wysunął stół na środek i
 9     I,  X   |                na chleb i herbatę, tylko Józio nie jadł, spoglądał poważnym
10     I,  X   |                mama - przerwał milczenie Józio. - Spotkałem dzisiaj w południe
11     I,  X   |          poprawiać od pewnego czasu, gdy Józio zarabiać począł po dwadzieścia
12     I,  X   |             dobry dla mnie jak mama, jak Józio, niech pan weźmie, mnie
13     I,  XIV |                 prowadził Stach Wilczek.~Józio Jaskólski siedział w drugim
14     I,  XIV |                Grosglika jako buchalter.~Józio Jaskólski był pomiędzy nimi
15     I,  XIV | nieortograficznie, ale tak namiętnie. że Józio czerwienił się co chwila
16     I,  XIV |             czeka na pana! - wołał Horn.~Józio, rozczerwieniony jeszcze,
17     I,  XIV |              podniósł głos Malinowski. - Józio Jaskólski potrzebuje stu
18     I,  XIV |                  do mnie, panie Józefie.~Józio ze łzami rozrzewnienia dziękował
19     I,  XIV |                   Pozdrów mamę ode mnie.~Józio nic się na to nie odezwał,
20     I,  XIV |                  określony od sprzedaży. Józio wyszedł pośpiesznie, ale
21     I,  XIV |                 własność, nic mi po nim.~Józio go ucałował i pobiegł.~Zamilkli
22     I,  XVI |                     Smutno mi! - szepnął Józio, wzdrygnął się i obtulił
23    II,  III |             pierwszym piętrze fabryki, i Józio jeszcze bardziej onieśmielony
24    II,  IV  |                 dachy i kominy miasta.~- Józio jest w domu? - zapytał Horn
25    II,  IV  |                  srebrny sierp księżyca.~Józio siedział za sklepem, w małej,
26    II,  VII |                     powiedział mu prosto Józio Jaskólski, gdy się znalazł
27    II,  IX  |               rozmawiać, ale im przerwał Józio Jaskólski.~Chłopak, zapłakany,
28    II,  XV  |                   Dziękuję pani - odparł Józio, wstał, ukłonił się i rozczerwieniony
29    II,  XV  |           myślała z głęboką przykrością. Józio czytał cichym, monotonnym
30    II,  XXII|              rzeczy. Wieczorem przyszedł Józio Jaskólski, który od czasu