Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |           wielkiej drukarni, mówić inaczej nie może.~- Więc pan odchodzisz
 2     I,  V    |            Pan mi dowiedź, że jest inaczej.~- Mówię przecież panu.~-
 3     I,  V    |         Borowiecki.~- Czy ja mówię inaczej! Moglibyśmy tylko ułożyć
 4     I,  VI   |            dzisiaj dobry humor, bo inaczej to ja bym Franciszkowi zbił
 5     I,  VI   |           Ty musisz się ułożyć, bo inaczej ja wycofuję swój posag z
 6     I,  VI   |           to muszę nie tylko mówić inaczej niż do innych kobiet, ale
 7     I,  VI   |         ale zaczynam czuć i myśleć inaczej. Ty masz w sobie taką dziwną
 8     I,  VI   |         bardzo pragnęła, żeby było inaczej.~- Przyszło mi na myśl,
 9     I,  VIII |          się w fotelu.~- Nie umiem inaczej mówić - warczał Horn.~-
10     I,  VIII |        Jakże bankrut może wyglądać inaczej! - mówił z goryczą.~- Cóż
11     I,  VIII |      bezwzględnie duś bliźnich, bo inaczej oni cię zduszą, wyssają
12     I,  IX   |       należy do naszej rodziny, bo inaczej...~- To co? - zawołała ze
13     I,  IX   |               Ty myślisz lepiej?~- Inaczej tylko; lepiej - gorzej,
14     I,  XI   |           mniej, może tylko trochę inaczej - dodała łagodnie.~- Muszę
15     I,  XII  |           na młode, piękne kobiety inaczej?~- A nie wiem, bo ja to
16     I,  XII  |           i postanowie niach życia inaczej, pojechał do Lucy.~ ~
17     I,  XIII |       stary umarł, to przyjedzie a inaczej nie myśli sobie psuć interesów.~
18     I,  XIII |      dlatego właśnie mają, skąd by inaczej je wzięli! - krzyczał zaperzony.~-
19     I,  XIII |            miał miliony, tobyś pan inaczej mówił.~- Szanuję pana, ale
20     I,  XV   |            dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki ludzi
21    II,  I    |    ochrania sukienka kapłańska, bo inaczej ja bym jegomościa nauczył,
22    II,  II   |            mówię, że ze stratą, to inaczej być nie może. Więc weźmy
23    II,  IV   |         jego głosie.~- To pomówimy inaczej... to się pokaże... Horn
24    II,  V    | przedstawiał mu się teraz zupełnie inaczej, biła od niego jakaś siła
25    II,  X    |       rzeczywistości jest zupełnie inaczej.~- Nie... nie...~Zerwała
26    II,  XI   |         człowiek.~- Kto może mówić inaczej o mnie! Ja wczoraj da-łem
27    II,  XI   |      kantoru. - Ja z panem pogadam inaczej! Ty złodzieju! Ja cię każę
28    II,  XV   |            niezręcznie i nie umiem inaczej. Chodźmy do twojego pokoju.
29    II,  XVIII|            przekonam pana, że jest inaczej, że geniusze nie są wytworem
30    II,  XXII |     zapytała.~- Trudno to określić inaczej, jak tylko, że zupełnie