Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |    przemiękłych i przewalał się ciężko błotnistymi ulicami miasta,
 2     I,  II  |         ramię, zamilkł i dyszał ciężko ze zmęczenia.~- Idzie, co? -
 3     I,  II  |         jego ramienia wlókł się ciężko, podpierał się grubą laską
 4     I,  III |       bladą jak marmur, dyszała ciężko, a spod przymkniętych powiek
 5     I,  V   |       pokoje. bardzo poważnie i ciężko umeblowane, zaciemnione
 6     I,  V   |          Wariatka! Będzie z nią ciężko, nie zadowolni się byle
 7     I,  V   |  przywitanie i opadł z powrotem ciężko, pił ustawicznie herbatę,
 8     I,  VIII|        okręcone nogi i oddychał ciężko, przykrył powiekami oczy,
 9     I,  IX  | robotników i cofały się również ciężko i bezustannie, wlokąc za
10     I,  IX  | oddychał.~- Co począć? - myślał ciężko i na odpowiedź przychodziła
11     I,  X   |       jak i my majątek, a teraz ciężko pracują, jak wszyscy.~-
12     I,  X   |         bo on nic nie ma i musi ciężko pracować; ja zaś pozuję,
13     I,  XI  |        mu fotel; opadł na niego ciężko i zaraz otoczyła go ciżba
14     I,  XIII| kuchennym oczy, poruszające się ciężko w pomarszczonej, martwej
15     I,  XIII|        głowę na piersi i dyszał ciężko, bo mu duszę ścisnął jakiś
16     I,  XV  |      pod nim ugięły się i opadł ciężko z powrotem.~Poczuł się strasznie
17     I,  XVI |   przekopywało się setki wozów, ciężko naładowanych.~Składy węgla
18    II,  I   |         pomyśli, jak by to było ciężko rozstawać się z tym na zawsze.~-
19    II,  II  |        kancie biurka, westchnął ciężko i wyszedł.~- On myśli, że
20    II,  VI  |  ramiona wznosiły się i opadały ciężko na tle nieba jasnego.~Skręcił
21    II,  VI  |         chrześcijańsku.~Szeptał ciężko, z odpoczynkami, a uśmiech,
22    II,  VII | wniosków.~- Dlaczego? - myślała ciężko Mela i nie wiedziała jeszcze
23    II,  VII |     nagle jak skrzydła i opadły ciężko na błękitne oczy, a bardzo
24    II,  VIII|         Czy nie czujesz, jak mi ciężko oderwać się od ciebie?~.
25    II,  XI  |        w bocznej uliczce, wtedy ciężko upadła na kanapkę, przycisnęła
26    II,  XVI |         otwarcia fabryki~Usiadł ciężko, czując, że w tej chwili
27    II,  XVI |    wyciągniętymi rękami i opadł ciężko na krzesło.~- Wy lubicie
28    II,  XVI |        jesteście... was Pan Bóg ciężko pokarze... - szeptał z trudem,
29    II,  XXII|     pierścionek i słowo. To tak ciężko, tak ciężko...~Zamilkła
30    II,  XXII|       słowo. To tak ciężko, tak ciężko...~Zamilkła i wilgotne blaski