Tom,  Rozdzial

 1     I,  X  |         mama pójdzie, i ojciec, i Zośka pójdzie, i Adaś pójdzie,
 2     I,  X  |   Dziękuję. Dobrze, żeś przyszła, Zośka, dziękuję!~Chciwie wciągał
 3     I,  X  |         do egzaminowania chorego.~Zośka pomagała mu tak gorliwie
 4     I,  X  |       niech pan weźmie, mnie dała Zośka, niech pan weźmie - prosił
 5     I,  XIV|      szczegółu poznał, że to była Zośka, jego siostra.~Nie, nie
 6     I,  XIV|      wielkiego różańca.~- A gdzie Zośka? - zapytał, znowu drżąc
 7     I,  XIV|         Ojciec poszedł już dawno. Zośka jeszcze wczoraj pojechała
 8     I,  XIV|      zawzięcie nogami.~- Naprawdę Zośka pojechała do ciotki? - zapytał
 9     I,  XIV|   Przyszedłem ojcu powiedzieć, że Zośka prawdopodobnie jest kochanką
10     I,  XIV|       szeptał jakby z żałością:~- Zośka!~Adam powrócił do mieszkania
11    II,  IV |    widziałem go od niedzieli,~- A Zośka dawno była u was?~- Zośka
12    II,  IV |         Zośka dawno była u was?~- Zośka już do nas nie przychodzi.
13    II,  IV |           krzyczała na cały głos. Zośka, płakała spazmatycznie pod
14    II,  IV |          Piotrkowem u znajomej.~- Zośka, nie kłam! - rzucił krótko
15    II,  IV |       matka rozkrzyżowała ręce, a Zośka zerwała się z krzesła, stała
16    II,  IV |         ponuro patrzył w lampę, a Zośka stała pod ścianą skulona,
17    II,  IV |       aksamity! - zawołała. A gdy Zośka zawahała się nie rozumiejąc,
18    II,  IV |        wyrywając się z jej objęć.~Zośka zalana nagłym, oślepiającym
19    II,  IV |          raz jeszcze matka. Wtedy Zośka przystanęła na mgnienie
20    II,  IV |     miękkim, braterskim głosem:~- Zośka, chodź do mnie! Ja cię nie
21    II,  IV |         nich.~- Tak się stało, że Zośka chwilowo będzie mieszkać
22    II,  IV | przejedżając obok pałacu Kesslera Zośka przycisnęła się silniej
23    II,  VII|        przyszła mu bowiem na myśl Zośka Malinowska i te całe szeregi
24    II,  XI |       gdzie ona mieszka.~- Kto?~- Zośka w Stokach, w pałacu Kesslera... . -
25    II,  XIV|     służący wino, a za nim weszła Zośka Malinowska, która robiła
26    II,  XIV|          patrzeć.~Zajęła się nimi Zośka, a za nią i Moryc, obok
27    II,  XIV|          się wciąż po sali, tylko Zośka podniosła głowę i pijanymi
28    II,  XIX|    rozdrażniał go.~- Coś zrobił z Zośką? - szepnął nachylając się
29    II,  XIX|   podwieczorek.~- Co się dzieje z Zośką? - pytał Blumenfeld Wilczka,