Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |    Kocham cię! Mogę to powtarzać wobec całego świata, wszystko
 2     I,  V    |    serwili-stycznej subordynacji wobec milionerów, nie śmiał nic
 3     I,  IX   |         jej dziełami. Ale teraz, wobec ruiny, jaka go czekała,
 4     I,  XI   |         się dziwnie onieśmieloną wobec niego, jak dziecko, które
 5     I,  XI   |         niewielką grających rolę wobec milionerów, aby zajmować
 6     I,  XI   |          Żydzi, Niemcy i Polacy; wobec jego potęgi, ciążącej na
 7     I,  XI   |      osobiste nieprzyjaźnie - bo wobec tego szczupaka wszyscy czuli
 8     I,  XII  |        to wszystko, czego pamięć wobec niej, tam u Endelmanów,
 9     I,  XII  |       półsłówkami, a milczał, bo wobec jego zimnej twarzy i gryzącego
10     I,  XIV  |        Dulmana. Otóż ten idiota, wobec całej rodziny i dyrektorów
11     I,  XV   |       takim uczuciem bezsilności wobec tych olbrzymich gmachów,
12     I,  XV   |         tych olbrzymich gmachów, wobec tych maszyn potężnych, wobec
13     I,  XV   |     wobec tych maszyn potężnych, wobec sił tego kolosalnego życia
14     I,  XVI  |          smutku dziwnego stawali wobec martwego mocarza, który
15     I,  XVI  |   fabrycznych.~Dwie potęgi stały wobec siebie - człowiek umarły
16    II,  VII  |   Polaków, ich upokorzenia nawet wobec własnych dzieci; wyrzucających
17    II,  VII  |       obcość we własnych domach, wobec najbliższej rodziny.~- Pani
18    II,  X    |         tym silniej, że czuł się wobec niej winnym i że miał coraz
19    II,  XV   |      mniej trudną miałby pozycję wobec obu panien.~- Trzeba będzie
20    II,  XV   | gospodarczymi, które pogardliwie wobec ludzi nazywał parobczymi.~-
21    II,  XV   |     omdlałymi liściami, bezsilne wobec potęgi ognia lejącego się
22    II,  XVI  |         ale i zupełnie bezradnym wobec jej położenia.~Jechał do
23    II,  XVII |   milczeć, bo czuł się bezsilnym wobec zależności od niego.~- Pieniędzy!
24    II,  XVII |        Bucholca.~To go wstydziło wobec samego siebie.~Chciał stanąć
25    II,  XX   |           ale że czuł się winnym wobec niej, więc przyciszał, jak
26    II,  XXI  |    szalał w pociągu, pierzchnęły wobec rzeczywistości, na którą
27    II,  XXII |     słowa, tak się poczuł winnym wobec tej bladej, chorej dziewczyny.~
28    II,  XXIII|           która dosyć nieśmiało, wobec jego groźnej miny, polecała
29    II,  XXIII|       Ance, wszystkie swoje winy wobec niej popełnione. Siedział