Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |  farbiarnię, nie było nic prawie widać prócz słabych zarysów maszyn.
 2     I,  III  |          robić interes.~- On! Ma widać za dużo; trzeba się z nim
 3     I,  III  |    wiedzieli o klęsce.~Co chwila widać było, jak ta wiadomość niby
 4     I,  V    |       zdrowym, panie Borowiecki, widać to po panu.~- Tak bardzo
 5     I,  V    |          Z jednej strony z okien widać było podwórza domów robotniczych:
 6     I,  VI   |          nad oknami, przez które widać było szeregi warsztatów
 7     I,  VII  |     bardziej z nocą nadchodzącą; widać było w dali jej ciemny płaszcz,
 8     I,  IX   |        huczące siłą niepokonaną, widać było z okien tych sal.~Pytał
 9     I,  IX   |      okno, przez które doskonale widać było fabrykę Mullera, błyszczącą
10     I,  IX   |          przez pootwierane drzwi widać ich było. Frau Augusta sprzątała
11     I,  XII  | oświetlonymi oknami, przez które widać było doskonale wnętrze mieszkań.~
12     I,  XII  |       które, lekko przysłonięte, widać było duży pokój: stół na
13     I,  XIII |       jej żółtej woskowej twarzy widać było na poduszce, nie obudziła
14     I,  XIV  |          uchwycić jego kształtu, widać było tylko drżącą mgłę błysków,
15     I,  XVI  |       przez złocone kraty drzwi, widać było miasto spowinięte w
16    II,  I    |     którego wieże i szereg okien widać było z ogrodu nad płaskimi
17    II,  I    |        gałęziach i białej korze, widać było odrapany fronton kościoła
18    II,  I    |  zobaczyłem komin jeden, bez rok widać ich było pięć. Łódź szła
19    II,  IV   |    otwartych oknach, przez które widać było niskie, ciasne izby
20    II,  V    |      bardzo ładny krajobraz stąd widać - powiedział Horn wskazując
21    II,  VI   |    mętnym żółtawym świetle gazu, widać było kilkadziesiąt głów
22    II,  VI   |       kwiaty akacji, przez które widać było kontury pałacu Mendelsohna,
23    II,  VI   |    pokoiku oszklonego, z którego widać było całą salę poprzecinaną
24    II,  XV   |      więc z ulicy doskonale było widać wnętrze.~Anka przechodziła
25    II,  XVIII|  wzburzony.~- Macie rację, byłem widać nie dość trzeźwym i niedobrze
26    II,  XX   |    dobrego już dnia nic nie było widać.~Pociąg biegł z szaloną
27    II,  XXIII| spostrzegła, że z ulicy wszystko widać.~Ścisnął mocno jej rękę
28    II,  XXIII|     stanął przy oknie, z którego widać było smugę pól zakończonych
29    II,  XXIII|          całun.~Z okien gabinetu widać było ogromny, ciemny rozlew