Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |            lożę Mendelsohnów, gdzie siedziała z ojcem jego najmłodsza
 2     I,  III |     zupełnie.~Zuker zniknął, w loży siedziała samotnie Lucy i znowu patrzyła
 3     I,  III |        tylko, że ona jest przy nim, siedziała wciśnięta w kąt powozu,
 4     I,  V   |         fotelu, z pończochą w ręku, siedziała Bucholcowa.~- Gut morgen,
 5     I,  V   |   Bucholcowa z drugiej strony stołu siedziała nie biorąc zupełnie udziału
 6     I,  V   |             albo pokazywała palcem. Siedziała niby mumia, żyjąca tylko
 7     I,  VI  |  nadzwyczajną czcią i opieką.~Babka siedziała w fotelu na kółkach przy
 8     I,  IX  |           że Nina go nie usłyszała, siedziała przy lampie czytając.~Cofnął
 9     I,  IX  |           świergotały wesoło.~Matka siedziała w głębokim fotelu i robiła
10     I,  XI  |            na tak wielkim zebraniu, siedziała wpośród gromady kobiet i
11     I,  XI  |     prowadzące do buduaru, w którym siedziała samotnie Likiertowa i patrzyła
12     I,  XI  |         pleców i opadnięcie ramion.~Siedziała wachlując się lekko, nie
13     I,  XI  | wyczekiwanym, ale nie zrobiła tego, siedziała nieporuszenie.~Wiedział,
14     I,  XI  |          dziwnie rozkosznym cieple.~Siedziała z przymkniętymi oczami i
15     I,  XIII|          umilkła nagle zachmurzona, siedziała już cicho do samego odejścia
16     I,  XVI |    opustoszało zupełnie.~Bucholcowa siedziała jak zwykle po dniach całych
17    II,  I   |       rucham.~Na ganku zastał Ankę; siedziała na niskim stołeczku, otoczona
18    II,  III |            nią zamienić słów kilka.~Siedziała na łóżku otoczona stosem
19    II,  III |         jaskrawe i ostre promienie.~Siedziała jeszcze chwilę w milczeniu
20    II,  VII | nielitościwymi docinkami Wysockiej. Siedziała cały czas na jednym miejscu
21    II,  X   |     majaczył nieco, dosyć długo tam siedziała i powróciła bardzo wzruszona,
22    II,  XIII|          bił pięścią w stół, Regina siedziała pod oknem i również krzyczała,
23    II,  XV  |            do Niny.~Nina była sama, siedziała w narożnym pokoju przed
24    II,  XV  |         rękę dziewczynę.~W saloniku siedziała cała rodzina Mullerów z
25    II,  XV  |           ją tak, jak opuścił.~Anka siedziała wpatrzona w okno, podniosła
26    II,  XV  |           więc nic nie powiedziała, siedziała sztywno, mocując się z dumą
27    II,  XXI |           jak zwykle o tej godzinie siedziała przy panu Adamie, który
28    II,  XXII|             ślady.~Całe dnie nieraz siedziała zapatrzona w jakąś głąb,
29    II,  XXII|           czerwonymi kwiatami.~Anka siedziała w niskim głębokim fotelu