Tom,  Rozdzial

 1     I,  IV   |       zupełnie szczerze, że ją kocha, że to miłość go porwała,
 2     I,  VIII | pantofel z nogi.~- Dziecko się kocha - pomyślał, postał chwilę,
 3     I,  IX   |       dziadziu. Jasio dziadzia kocha, Wandzia jest głupia, nie
 4     I,  IX   |       Wandzia jest głupia, nie kocha dziadzi. Dziadziu, dać Jasiowi
 5     I,  IX   |     żadna troska.~- Znaczy, że kocha tę swoją bajeczną.~- Tam
 6     I,  X    |        włosy i oczy, w kim się kocha, czy dobrze tańczy itp.
 7     I,  XI   |     plugawego śladu.~Czuła, że kocha Wysockiego całą mocą duszy,
 8     I,  XI   |      całą mocą duszy, że w nim kocha cały ten świat, w jakim
 9     I,  XI   |    pytała się nawet, czy on ją kocha, za bardzo go sama kochała,
10     I,  XI   |        pytanie, czy Wysocki ją kocha? Pytanie to tkwiło w jej
11     I,  XI   |       płomyk nadziei, że on ją kocha jeszcze, że tylko jakieś
12     I,  XI   |       Bernard.~- Pan Łodzi nie kocha? - przerwała mu Trawińska,
13     I,  XI   |      sobie sprawy, ale już cię kocha.~- Cóż z tego, kiedy on
14     I,  XVI  |      tę "ziemię obiecaną", jak kocha zwierzę drapieżne głuche
15    II,  I    |        Wilczka całe miasteczko kocha, szczycą się nim - ozwała
16    II,  I    |     poczciwy, bo swoją rodzinę kocha namiętnie.~- Co mu wcale
17    II,  III  |   tylko go ubóstwia, nie tylko kocha, ale że wprost przepadała
18    II,  III  |     bardziej że pan Mieczysław kocha swoich pacjentów, to jego
19    II,  III  |      Pan wie, że ta panna Mela kocha się w Mieciu? - zapytała
20    II,  IV   |   urywanymi słowami:~- On mnie kocha... on obiecał się ze mną
21    II,  VII  |       inny pana tak bardzo nie kocha, jak ojciec... i ja... -
22    II,  VII  |      Ja jestem człowiek, który kocha i potrzebuje pięknych rzeczy.
23    II,  VIII |         Dlaczego mnie nikt nie kocha? Dlaczego mnie nikt nie
24    II,  VIII |         Dlaczego mnie nikt nie kocha? Przecież i mnie należy
25    II,  X    | najbezwstydniej powiada, że go kocha, ale za niego wyjść nie
26    II,  X    |       Pan Mieczysław, jeśli ją kocha, nie powinien na nic zważać...~-
27    II,  XVI  |      to niech se ta wszystkich kocha, ale nam nie potrza, żebyśmy
28    II,  XVI  |         i narzekać, że jej nie kocha.~Uspakajał i zapewniał,
29    II,  XVIII|    mnie się zdaje, ona was nie kocha, więc zrobicie jej łaskę.~-