Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |       Jakiś niechętny, pogardliwy uśmiech przeleciał mu po twarzy,
 2     I,  II   |         szarpiące szpony, drwiący uśmiech wił mu się po ustach, a
 3     I,  III  |        się gorąco, dojrzawszy ten uśmiech.~- Wierzę. Skoro zrobię
 4     I,  VI   |          i jakiś ironiczno-smutny uśmiech przewinął mu się przez wąskie
 5     I,  VI   |      ciebie i mówić z tobą, Mela.~Uśmiech przebiegł po jej wypukłych,
 6     I,  VI   |           pytał podchwyciwszy ten uśmiech.~- Nie, przypomniało mi
 7     I,  VI   |         prędko. bo znowu taki sam uśmiech przebiegł jej po ustach~-
 8     I,  VIII |       ukryć złośliwy, tryumfujący uśmiech.~- Pan prezes ma konie w
 9     I,  IX   |        posyłając jakiś tajemniczy uśmiech.~Wróciła natychmiast przynosząc
10     I,  X    |     pieszczotliwością dziecinną i uśmiech blady, podobny do uśmiechu
11     I,  XI   | wydeptanych mocno stopni, wykwitł uśmiech, z którym odeszła wspaniałym,
12     I,  XI   |      zawołał zobaczywszy wątpiący uśmiech na ustach bankiera.~- Zobaczymy,
13     I,  XI   |           wolno i zjadliwy, żrący uśmiech okolił mu cienkie usta.~
14     I,  XI   |           tylko zwykły pogardliwy uśmiech.~Mela nie zwracała uwagi
15     I,  XII  |            co? - rzucił niedbale.~Uśmiech przeleciał po jego twarzy.~-
16     I,  XIII |          innego śladu nad drwiący uśmiech z samego siebie, podobny
17     I,  XIII |        nie śmieje, ale on stłumił uśmiech i spoglądając na jej złote
18     I,  XIII | stłumionym głosem i ostry, gorzki uśmiech okolił mu sine usta.~Nie,
19    II,  II   |          pewną ulgą i lekceważący uśmiech przewijał mu się po ustach
20    II,  III  |     Chciał się roześmiać, ale ten uśmiech nie wydobył się na zewnątrz
21    II,  III  |          fiołkowe oczy i zalewała uśmiech.~Karol zaczął się niepokoić,
22    II,  IV   |     wzdrygając się całym ciałem i uśmiech okrutnej, nieprzepartej,
23    II,  VI   |      bardzo wykwintnie.~Przyjemny uśmiech wił się po jego długiej
24    II,  VI   |         ciężko, z odpoczynkami, a uśmiech, podobny do błysków dnia
25    II,  IX   |       ujęła rękę syna i trzymała, uśmiech jakby radości ostatniej
26    II,  IX   |   chrapliwego, rzężącego oddechu.~Uśmiech stygnął jej na ustach, odwróciła
27    II,  XVII |       samej siebie. Pomizerniała, uśmiech zniknął z jej twarzy i ustąpił
28    II,  XXIII|    nagrodę jakieś słowo dobre lub uśmiech życzliwy, a rzadziej już