Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |       obudził, zapalił świecę i równocześnie budzik zaczął dzwonić gwałtownie,
 2     I,  III  |          a gazowe bąki, płonące równocześnie, rzucały mętne światło na
 3     I,  III  |    stary aktor szeptem. kiwając równocześnie na garsona.~- Żeś głupi! -
 4     I,  VI   |       określał jej charakter, a równocześnie pociągała jego twardą, suchą
 5     I,  VI   |        ironia może dosięgnąć.~- Równocześnie zrobiłaś, Mela, dwa interesy -
 6     I,  VIII |        nie przestając~załatwiać równocześnie innych interesów i krzycząc
 7     I,  VIII |     oceniał jako człowieka, ale równocześnie czuł do niego jakąś złość
 8     I,  IX   |    wielką ulgę ta spowiedź, ale równocześnie czuł, spoglądając na jej
 9     I,  IX   |       góry sznur i przebierając równocześnie nogami po pedałach; czółenka
10     I,  IX   | przysłowiowa i niewyczerpana, a równocześnie był skąpym w domu do dziwactwa.~-
11     I,  X    |     nerwowo i zapalał papierosa równocześnie.~- Znowu poza! - zawołała,
12     I,  XI   |    wieczność całą ukochanemu, a równocześnie pełnych dumy i poczucia
13     I,  XII  |   cierpiący wszelkiego trudu, a równocześnie pracownik namiętny.~Drwił
14     I,  XIV  |    wybuchami dzikiej czułości i równocześnie gryzło go straszne pragnienie,
15    II,  I    |         kończył apatycznie, ale równocześnie jego dumna ambicja pożerała
16    II,  I    | gąsiorkiem pod pachą, zapinając równocześnie sutannę, która mu się odpinała
17    II,  I    |  popijał wolno, rozglądając się równocześnie po obecnych.~- Dzień dobry,
18    II,  III  |     zaczęła prosić, poprawiając równocześnie pomiętą sukienkę.~- Panie
19    II,  III  |          Spostrzegli się prawie równocześnie i bezwiednie wyciągnęli
20    II,  III  |        zagadnęła żartobliwie, a równocześnie wysunęła usta, aby zaprzeczył
21    II,  VI   |     rwały jak wiatr, ale pociąg równocześnie wchodził na stację zapchaną
22    II,  VII  |     rozmawiających półgłosem, i równocześnie widziała oczami duszy swój
23    II,  VII  |    dobrze, że to wyjście będzie równocześnie pożegnaniem marzeń snutych
24    II,  VIII |      grozie goryczy i żalu, ale równocześnie oddawała się z rozkoszą
25    II,  XIX  |       drogi! - ryknął Kessler i równocześnie uzbrojoną w kastet ręką
26    II,  XIX  |   zębami za gardło.~Zerwali się równocześnie z ziemi, okręcili się dookoła
27    II,  XXIII|   Pludraki! - mruczał usługując równocześnie ze skwapliwością.~Wreszcie
28    II,  XXIII|         tysiące robotników, ale równocześnie stawał się coraz filantropijniejszym,