Tom, Rozdzial
1 I, II | schyliła się pokornie do nóg Borowieckiego, bo stał najbliżej
2 I, II | wykrzykiwała przypadając mu do nóg, całując go po rękach.~Wydarł
3 I, V | kobieta schyliła się do nóg Karolowi i obejmując je
4 I, V | dajem - i położyła mu u nóg węzełek.~- Prawda, niechta
5 I, V | i pochylił się także do nóg.~- No, dobrze, dziękuję
6 I, VI | rzygało strumieniami spod nóg na stragany i na twarze
7 I, VI | kłąb olbrzymi pełen rąk, nóg, twarzy okrwawionych, ust
8 I, VII | ściągnąć swój biedny cylinder z nóg Feli.~- Mieciek, zostań,
9 I, VII | który znowu się położył u nóg Róży. Zapanowała zupełna
10 I, XI | niego i rzucenia mu się do nóg, błagania o przebaczenie -
11 I, XII | błagała rzucając mu się do nóg.~- Czego chcecie? - zapytał
12 I, XIII| spokojnie i normalnie, bóle nóg przeszły, mógł się dosyć
13 I, XVI | które rozbijane tysiącami nóg, ochlapywało wszystkich
14 I, XVI | było słychać ciężki tupot nóg i suchy chrzęst drzew rozkołysanych.
15 II, I | walką, jaka wrzała u jej nóg, i wciąż sypała nowe garście
16 II, I | rozkołysane kłaniały się jej do nóg i obrzucały rosą.~- Proszę
17 II, II | spojrzeniami włóczył się u nóg bankiera.~- Pan odpowiadasz
18 II, IV | gwałtownie, rzucając się do nóg matki. Zerwała się w niej
19 II, IV | cofnęła się w tył i runęła do nóg matki z nieludzkim okrzykiem
20 II, VI | chrzęstem kłaniało mu się do nóg i sypało rdzawe igiełki
21 II, VI | skowronki zrywały się spod nóg i dzwoniły ku bezchmurnemu
22 II, VI | Wysocki i zaczął mu odwijać z nóg łachmany pomimo protestacji
23 II, VI | całym kadłubem z posłania do nóg jego, objął je sobą i przywarł
24 II, VIII| sił usiadł na poduszkach u nóg jej i położywszy głowę na
25 II, VIII| rozpaczą, nie rzucić mu się do nóg i żebrać, aby nie odchodził,
26 II, X | połamanych, obrzmiałych już nóg, strachem ją przejmowały
27 II, XV | ją w rękę, schylił się do nóg wedle odwiecznego zwyczaju,
28 II, XIX | dzieciństwo będzie mi kulą u nóg? - mruczał.~Pan Adam długo
|