Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |           i migały setki ludzi, w ciszy wielkiej a z pośpiechem
 2     I,  II  |   pospiesznie i w jakiejś groźnej ciszy.~Przy każdej "drukarce"
 3     I,  III |          tak długo w tej wielkiej ciszy nocy i buduaru, przez którego
 4     I,  IV  |           i wyrwały z tej dziwnej ciszy, jaka ogarnia po przejściu
 5     I,  V   |          już spać zachciało w tej ciszy i nudzie.~Stara tak samo
 6     I,  V   |    robotnicze, od fabryk, które w ciszy niedzielnego odpoczynku,
 7     I,  VI  |     tysiącami kominów, co stały w ciszy niedzielnego odpoczynku
 8     I,  VII | przejmującym, który długo drgał w ciszy mieszkania; to znowu zniżali
 9     I,  VII |           śpiewających w wielkiej ciszy ogrodów kwitnących, wśród
10     I,  VIII|        Sala ogłuchła, tylko w tej ciszy rozlegały się płacze kobiet
11     I,  XIII|    licznym pokojom, które stały w ciszy pustki i sztywności.~Były
12     I,  XIII|          ciemnię, pełną strasznej ciszy.~Przed dziesiątą Karol skończył
13     I,  XIV |      spało w zupełnej, absolutnej ciszy, nie zmąconej najmniejszym
14     I,  XV  |          pełnym łoskotu fabryk, a ciszy na pustych ulicach.~Fabryki
15    II,  I   |       ziemi.~Ale po tej chwilowej ciszy wszystkie głosy zerwały
16    II,  III |         fabryczne stały w dziwnej ciszy obumierania, bo zaledwie
17    II,  III |         niewesoło; pokoje stały w ciszy, pełne stęchlizny i opuszczenia.~
18    II,  III |           nikły, rozlewając się w ciszy parku, czasem ryk zwierząt
19    II,  III |       drzew, stojących w wielkiej ciszy, owiewały opalowe mroki
20    II,  IV  |       zapadający na miasto, pełny ciszy głębokiej i gwiazd skrzących
21    II,  VII |       podziałała, że po chwilowej ciszy wszyscy w salonie naraz
22    II,  VIII|       szukać ciotki, drzemiącej w ciszy salonu, a powracając spotkał
23    II,  IX  |           miasto spało w wielkiej ciszy, tylko gdzieś od domów stojących
24    II,  IX  |           mieszkanie, pogrążone w ciszy i ciemności.~W składzie
25    II,  IX  |   rozbrzmiewały głucho w pustce i ciszy.~Przechodził wolno salę
26    II,  IX  |     nasłuchując w tej śmiertelnej ciszy. - Umarła! - Powtarzał od
27    II,  XVI |       znowu długa chwila męczącej ciszy. Zuker patrzył, ześrodkowywał
28    II,  XIX |           nagle, drzewa stanęły w ciszy, ściemniło się jeszcze bardziej