Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |            Pan się pyta? Ten cham umyślnie podłożył łeb pod koło, jemu
 2     I,  III |      dobrze. Przywiozłem dla pana umyślnie z Odessy coś - wyjął z pugilaresu
 3     I,  III |           One już w teatrze, a ja umyślnie zostałem, aby się widzieć
 4     I,  V   |          mój drogi pan sprowadzał umyślnie z Nizzy, jak to kiedyś?
 5     I,  V   |            ale metaliczny głosik, umyślnie przytłumiony, dźwięczał
 6     I,  VIII|          na południe - przeciągał umyślnie odpowiedzi.~- Dobrze. Stań
 7     I,  IX  |           sobie ze wszystkiego.~- Umyślnie podpalił?! Ależ to zbrodnia! -
 8     I,  XI  |         Przyjechała do Endelmanów umyślnie dla Karola, zdecydowała
 9     I,  XII |      popełniał wiele rzeczy złych umyślnie, zasklepiał się w sobie
10     I,  XII |            zasklepiał się w sobie umyślnie i opancerzał serce egoistycznymi
11     I,  XIV |   obiedzie siedział w milczeniu i umyślnie nie zwracał uwagi na jej
12    II,  I   |         wymagania - zawołał Karol umyślnie, aby sprawić przykrość księdzu,
13    II,  I   |    Szymona. Potem zjemy obiad. bo umyślnie prosiłam na niego pana Zajączkowskiego
14    II,  I   |      jeśli ksiądz pozwoli, to już umyślnie nauczę się jakiej pięknej
15    II,  VI  |         masz delikatności! Pan mi umyślnie robisz szykany przywożąc
16    II,  VII |          na nadzianą entuzjazmem; umyślnie, trzy razy, pytałem ją o
17    II,  VII |        bardzo się kochają - mówił umyślnie, bo go zirytowała jej niedomyślność
18    II,  X   |    dostawców, opóźniających jakby umyślnie terminy różnych dostaw.
19    II,  XII |         ale zmiął w sobie obawę i umyślnie wszedł do wieży, obejrzał
20    II,  XIII|         siostrę i nie zauważywszy umyślnie wyciągniętej do siebie ręki
21    II,  XIII|   sędziego śledczego - powiedział umyślnie z silnym naciskiem. - Niech
22    II,  XIII|        procent tylko - powiedział umyślnie, bo pieniędzy nie miał,
23    II,  XIII|     zrobić przykrość.~- Bierz! Ja umyślnie dla ciebie pieniądze wydobyłem
24    II,  XIV |        Wilhelm Muller, przyjechał umyślnie z Berlina, po cichu przed
25    II,  XIV | wspaniałych trawników.~- Warum?~- Umyślnie został dla mojej dziewczyny,
26    II,  XV  |         one przyszły?~A może Anka umyślnie szukała zbliżenia. Wypytywał
27    II,  XVI |         zagłuszyły go brawa, bite umyślnie, bo Niemcy i Żydzi poczęli