Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |               fioł", nieporównany! - śmiał się Borowiecki serdecznie.~-
 2     I,  III  |           hałaśliwie stukał kuflem i śmiał się głośno, ale nikt mu
 3     I,  III  |         gadał dowcipy. z których sam śmiał się najgłośniej, albo usłyszane
 4     I,  III  |            nie wiedzieć o niczym, bo śmiał się na całe gardło z dowcipów
 5     I,  III  |        dowcipów mówionych na scenie, śmiał się tak szczerze, że chwilami
 6     I,  V    |              ci szczerze.~Borowiecki śmiał się serdecznie, zadowolony
 7     I,  V    |   subordynacji wobec milionerów, nie śmiał nic mówić, czekał cierpliwie,
 8     I,  V    |            miliony!"~- Ha, ha, ha! - śmiał się cicho i tak serdecznie,
 9     I,  V    |             pogardą na własne nogi i śmiał się długo, rozbawiony niesłychanie.~
10     I,  VI   |             witze, z których się sam śmiał najgłośniej.~Bum-Bum stał
11     I,  IX   |        zajęciami, mówił długo, a nie śmiał przystąpić do celu swoich
12     I,  XIII |             z mamą. Ojciec się z nas śmiał, ale musiałam mu wczoraj
13     I,  XIV  |            bo was dogoniłem prędko - śmiał się Wilczek chodząc po pokoju,
14     I,  XIV  |            wy już nie handlujecie? - śmiał się Szulc, który pomimo
15     I,  XIV  |       skupieniu, tak rozmodloną, nie śmiał.~Żal mu było zamącać tego
16     I,  XVI  |        jeszcze wprawi! ha, ha, ha! - śmiał się z własnego dowcipu.~-
17    II,  I    |           mój kochany, ha, ha, ha! - śmiał się na całe gardło z miny
18    II,  I    |           tratowało się, że pan Adam śmiał się na całe gardło.~- A
19    II,  I    |              jej pozwolę próżnować - śmiał się ksiądz krzątając po
20    II,  I    |     zaprzeczam, że było tego dosyć - śmiał się Stach.~- Przesadzasz,
21    II,  II   |         sobie zębów... Ha, ha, ha! - śmiał się serdecznie.~- Co za
22    II,  V    |             spieszy... ha, ha, ha! - śmiał się wesoło, zacierając ręce,
23    II,  VI   |           Czekałem na panią... - nie śmiał jej mówić po imieniu. -
24    II,  XIII |            do Borowieckiego, ale nie śmiał na razie, zostawił to do
25    II,  XVI  | Zajączkowskiego, tylko ksiądz Szymon śmiał się z zadowolenia, bił cybuchem
26    II,  XXII |       dokończyła.~Maks przerywać nie śmiał. Milczeli spoglądając na
27    II,  XXIII|         zaproszeni na ślub, nikt nie śmiał przerywać tego sznura milionów,