Tom, Rozdzial
1 I, II | kolorowymi parami, jego długa, koścista twarz, starannie
2 I, II | sam przypominał małpę tą długą wystającą szczęką i szerokimi
3 I, IV | obwinięty był w zieloną, długą woalkę.~- Oho, Antka była,
4 I, V | domu naprzeciwko i kładło długą złotą smugę, pełną drgającego
5 I, V | łzach zachwytu, a małpia długa twarz drgała ze wzruszenia.~ ~
6 I, VI | na szpakowatych włosach.~Długa broda bramowała mu twarz
7 I, VII | czerwona przecinały jej twarz długą, białoprzeźroczystą, okoloną
8 I, VII | głosy do szeptu i płynęła długa słodka melodia jakby fletów
9 I, VIII| Zdjęła rękawiczkę i wystawiła długą białą rękę na deszcz.~-
10 I, VIII| głosem szepnął:~- Policja!~Długa cisza zapanowała w pustym
11 I, X | lokajowi, razem z kapeluszem i długą peleryną.~- W myśliwskim
12 I, XI | pałkowatych palcach, gładził długą siwą brodę i krótko ostrzyżone
13 I, XI | Trawińska, aby skrócić zbyt długą tyradę.~- Nie, ale żyć bez
14 I, XIV | wysokie, bardzo ładne czoło i długą, cierpiącą twarz o gorzkim
15 I, XVI | strony, a i orszak wchodził w długą uliczkę, wysadzoną topolami,
16 II, I | Szczególniej Anka, której ta długa rozmowa z Karolem nie uspokoiła,
17 II, II | biegnące nieustannie i na długą linię kobiet i mężczyzn
18 II, II | Moryc, bo bankier zrobił długą przerwę.~- Ale ja mu muszę
19 II, III | powiedziała wyciągając do niego długą, wykwintną rękę o cienkich
20 II, III | okrągławe pyszczki, straszyła je długą wierzbową rózgą i co chwila
21 II, IV | że szczerze niepokoiła go długa nieobecność Malinowskiego,
22 II, VI | takim sprawdzeniu odszedł długą ulicą pomiędzy maszynami,
23 II, VII | sonatę, nieskończenie nudną i długą, która tak podziałała, że
24 II, VIII| mgłą oczy i zaczął snuć długą, cudną przędzę przyszłości,
25 II, X | chusteczką i zapatrzył się w długą uliczkę ogródka, biegnącą
26 II, XIII| popatrzyli sobie w oczy długą chwilę, mierząc się i sondując,
27 II, XVI | mówić. Zapanowała znowu długa chwila męczącej ciszy. Zuker
|