Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |    tracicie? - zapytał się Maksa Bauma, który znalazłszy miejsce
 2     I,  V    |       Karol trzęsąc z całej siły Bauma, ale Maks nie odezwał się
 3     I,  VI   |       sobie przypominał Karola i Bauma. A zresztą, nie miał odwagi
 4     I,  VIII |       tupiąc nogami.~- No, to za Bauma.~Kamy już nie było w pokoju.~
 5     I,  VIII |  przyszła mi myśl. Znasz starego Bauma?~- Jesteśmy sąsiadami, żyjemy
 6     I,  IX   | Piotrkowską. Miał iść do starego Bauma, według rady Borowieckiego,
 7     I,  IX   |      przypominając sobie starego Bauma.~- Na długo? Przyjdź prędko,
 8     I,  IX   |   godzinę. Pójdę naprzeciwko, do Bauma.~- Czekam na ciebie z herbatą.~-
 9     I,  IX   |        poszedł wprost do fabryki Bauma, która stała naprzeciwko,
10     I,  IX   |          okien tych sal.~Pytał o Bauma; pokazywali mu ruchem ręki
11     I,  IX   |    tracił zupełnie wiarę w pomoc Bauma i szedł z tym uczuciem,
12     I,  IX   |    śpiewać hymn śmierci.~Starego Bauma znalazł w trzecim pawilonie,
13     I,  IX   |         jaką spostrzegł w oczach Bauma.~- Ja gotówki nie mam, ale
14     I,  IX   |        znad papieru i patrzył na Bauma, który chodził po kantorze,
15     I,  XII  |    Mateusza do mieszkania.~Maksa Bauma już nie było, pozostał tylko
16     I,  XVI  |    szynelu.~- Józiu, puść kantor Bauma, ja potrzebuję człowieka
17     I,  XVI  |       Nie mogę, muszę pozostać u Bauma.~- Ależ on lada dzień się "
18     I,  XVI  |        wypada mi opuszczać teraz Bauma, kiedy tak źle stoi i kiedy
19    II,  III  |       pawilonach fabryki starego Bauma, stojącej naprzeciwko, której
20    II,  VII  |    pogardliwie od niego do Maksa Bauma, który zdenerwowany, niespokojny,
21    II,  VII  |        Mada, siedząca obok Maksa Bauma, nie mogła mu podpowiadać,
22    II,  XV   |          W kantorze starego pana Bauma.~- Cóż, nie lepiej mu?~-
23    II,  XXI  |          pawilon fabryki starego Bauma, przebił dach, rozbił sufit,
24    II,  XXI  |          i gasić pożar w fabryce Bauma.~Moryc, ochrypnięty, spocony,
25    II,  XXII |        wiosnę na placach starego Bauma zaczną stawiać wielką fabrykę
26    II,  XXIII|     tylko mógł, uciekał do Maksa Bauma, nawet do Welta, z którym
27    II,  XXIII|    zwojów mgieł, a ruiny fabryki Bauma starego stawały się coraz