Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |       Może po teatrze, bo jak pan widzi, teraz nie mam czasu - szepnął
 2     I,  III |        bardzo cichutko.~- Co pani widzi śmiesznego w moim przypuszczeniu?~-
 3     I,  III |       podniósł naszą drukarnię.~- Widzi pan, przed godziną donieśli
 4     I,  V   |  popularne w Warszawie piosnki.~- Widzi pan, to nie to, ja nie umiem
 5     I,  VIII|          wciąż udaje, że mnie nie widzi. Wyprzedziłem i stanąłem
 6     I,  VIII|      Wilhelm śmieje się z psa, o, widzi pani, jaki zabawny.~- Pan
 7     I,  IX  |       przeżyje w mieście, jak się widzi go ciągle, jak się zna wszystkich,
 8     I,  IX  |    podźwi-gnięcia tego przemysłu. Widzi nawet odrodzenie tej kasty
 9     I,  IX  |       wyprzedza mu lasy i ziemię. Widzi sam i czuje to doskonale,
10     I,  X   |        nasze położenie.~- Ale bo, widzi pani, taki to może się czasem
11     I,  X   |          nie ma, ponieważ sam nie widzi.~- Co to za nędzarze? może
12     I,  XI  |           lubi takich zebrań, bo, widzi pan, mama się musi krępować,
13     I,  XIII| obciągnęła jej stanik i wyszła.~- Widzi pani, że czasami umiem dotrzymać
14     I,  XIII|          przerywać ojcu roboty.~- Widzi pan, ja mam duży kłopot.
15     I,  XIII|       Mada rozpromieniona.~- Tak. Widzi pani ten długi rząd okien
16     I,  XIV | nieszczęśliwą minę.~- Dobrze Kama widzi, bo jestem chory rzeczywiście.~-
17     I,  XIV |      parobkiem, służę u Żyda, ale widzi pan - obejrzał się i po
18     I,  XVI |           Borowiecki udał, że nie widzi.~- Potrzebujemy natychmiast
19    II,  I   |     dobrze?~- Nietęgo. Ale mi się widzi, że niedługo to zrobi się
20    II,  II  |        solidnie!"~- Prezes daleko widzi! - szepnął Moryc ironicznie.~-
21    II,  III |           spacer.~- Tak, tak, bo, widzi pan, Horn taki nieszczęśliwy...
22    II,  VI  |          to miejsce buchaltera... Widzi szanowny prezes, ja bardzo
23    II,  VI  |          czułości i wesela.~- No, widzi doktor, co to za umęczenie
24    II,  VII |           podprowadził do okna.~- Widzi pani tamte mury, to moja...
25    II,  XV  |        sukien, zdawało mu się, że widzi blade profile, że uśmiechy
26    II,  XVI |           zrobię, że pan tego nie widzi, a jednak cieszę się nim