Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |          już po oświadczynach? - spojrzał dosyć ironicznie na zgarbionego
 2     I,  II   |       Szwarc nie zrozumiał słów, spojrzał uważnie, uśmiechnął się
 3     I,  V    |        nieco zabawić.~Borowiecki spojrzał pytająco.~- Listami. Zobaczy
 4     I,  VI   |          głośno żebrzącej.~Moryc spojrzał drwiąco, ale sam prędko
 5     I,  XIII |     August podtrzymywał, i tylko spojrzał na wchodzącego, kiwnął mu
 6     I,  XIV  |         odezwał się Malinowski i spojrzał na niego zielonymi oczami,
 7     I,  XIV  |        fajkę tytuniem, zapalił i spojrzał pytająco na syna.~- Przyszedłem
 8     I,  XIV  |       koło swojej maszyny. Stary spojrzał na niego spod oka, ale się
 9    II,  I    |        mój kochany.~Zajączkowski spojrzał groźnie na uśmiechniętą
10    II,  I    |      przyszła prosić na kolację, spojrzał na nią gniewnie i nic nie
11    II,  III  |        Mullera huczących robotą, spojrzał życzliwie na przędzalnię
12    II,  III  |   zaprzeczył pocałunkami.~Ale on spojrzał na nią zimno i ostro i takim
13    II,  VI   |  kapelusz do piersi obu rękami i spojrzał płowymi oczami na Szaję.~-
14    II,  VII  |        Kessler nie odpowiedział, spojrzał zimno i odwrócił się pogardliwie
15    II,  VII  |       ruchów bezcelowych i znowu spojrzał na Józia, który zapłakany,
16    II,  IX   |       meldował uprzejmie kelner.~Spojrzał sennie dookoła, było pusto,
17    II,  X    |          odezwał, tylko uważniej spojrzał W jego oczy.~- Mogę ci dostarczyć
18    II,  X    |         nerwowo z obrzydzeniem i spojrzał na drzwi. Wydało mu się,
19    II,  XI   |      pewną ideę.~- Dlaczego Maks spojrzał na mnie jak zbój, nie przywitał
20    II,  XI   |        zatarł ręce i raz jeszcze spojrzał na zaciemnioną gwałtownie
21    II,  XI   |     ściskał silniej kij w ręku i spojrzał zimno.~- Panie Blumenfeld,
22    II,  XIII | powiedział z naciskiem.~Grunspan spojrzał na niego niespokojnie, popatrzyli
23    II,  XVIII|     wszechświata. Słuchał długo, spojrzał na ziemię i patrzył, aż
24    II,  XXII |         uśmiechnął się smutnie i spojrzał na Ninę, która odstawiła
25    II,  XXIII|         jeszcze niebieskie oczy.~Spojrzał na nią pytająco.~- Taka
26    II,  XXIII|       panie, usunął się na bok i spojrzał.~- Anka! - wyrwało mu się