Tom,  Rozdzial

 1     I,  V    |         zdrowie, bo ze szczyrego serca dajem - i położyła mu u
 2     I,  XI   |       zewnętrznością biją zwykłe serca samic lub sprzętów gospodarskich.
 3     I,  XI   |           bo na dnie jej dumnego serca, pod rumowiskami cierpień
 4     I,  XII  |          i z denerwującym biciem serca myślał o okrzyku, z jakim
 5    II,  I    |   namiętnego, dwudziestoletniego serca.~A potem i dlatego spać
 6    II,  III  |          patrzył w głąb własnego serca i coraz boleśniejszy blask
 7    II,  IV   |          ramionami przycisnął do serca.~Zielone, słodkie oczy syna
 8    II,  VIII |   prądowi, jaki przepływał przez serca ich i rozlewał w mózgach,
 9    II,  VIII | przyciskała ją do mocno bijącego serca, to gładziła nią swoją rozpaloną
10    II,  VIII |           usta utonęły w ustach, serca przestały bić, a oczy widzieć.~
11    II,  XIII |        jak ja niu życzę z całego serca, śmieje się i każe mi oglądać
12    II,  XIII |    zalewały jej duszę. Całą mocą serca kochającego, wszystkimi
13    II,  XIII |        dwoje, nie o uniesieniach serca spragnionego kochania, nie
14    II,  XV   |        to wszystko podziękować z serca. Przez podaronków myśwa
15    II,  XV   |       miłości umierającej, krzyk serca, które jeszcze pomimo wszystko
16    II,  XVI  |     zapanował nawet nad drżeniem serca, zamknął okno, bo wrzawa
17    II,  XVI  |        najżywszymi, wyrywanymi z serca wyrazami, pełnymi miłości
18    II,  XVII |         wydarła jej tę tajemnicę serca strzeżoną zazdrośnie i zawołała
19    II,  XVII |   kochałam naprawdę, całą głębią serca, że całą duszę oddałam uczuciu -
20    II,  XXI  |          na duszność i ostry ból serca.~Dzień był posępny, śnieg
21    II,  XXI  |       Pan Adam umarł na anewryzm serca, spowodowany prawdopodobnie
22    II,  XXII |      blade, aby ją przycisnąć do serca, więc raz jeszcze ucałował
23    II,  XXIII|    czułość jaką lub jakiś okruch serca.~Przyjaciół nie miał nigdy,
24    II,  XXIII|    goryczy, jaki mu się wyrwał z serca, bo spostrzegł, że po jej
25    II,  XXIII|   uwiesił mu się ostrymi kłami u serca, że uścisnął jej rękę i
26    II,  XXIII|         z najbujniejszych głębin serca, i przesunęły mu się przez