Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |                            II~- Murray, dzień dobry! - krzyknął
 2     I,  II   |            krzyknął Borowiecki. Murray, okręcony w długi, niebieski
 3     I,  II   |          ale z pewną niechęcią.~Murray ujął go pod rękę i odprowadził
 4     I,  II   |       Ale kiedy?~- Po obiedzie,~Murray wrócił do farb i laboratorium,
 5     I,  V    |       cały czas nie. obecności. Murray zastąpi pana w drukarni.~-
 6     I,  V    |   którym mieszkał jego pomocnik Murray, było w tym domu i jego
 7     I,  V    |    czyli trzech braci łódzkich.~Murray wybiegł aż do ogródka na
 8     I,  V    |     którą mu z samowara nalewał Murray.~Rozmowa zawiązała się żywo,
 9     I,  V    |  Rozmowa zawiązała się żywo, bo Murray był rano w mieście i opowiadał
10     I,  V    |       Cisza ich ogarnęła senna.~Murray wycierał ręce, obciągał
11     I,  V    |       opadała na poręcz fotelu.~Murray się rozmarzał przyszłym
12     I,  V    |         harbaty - prosił Anglik Murray.~- Z jakiej operetki?~-
13     I,  V    |         dźwięczał prześlicznie.~Murray zasłuchał się cały, zapomniał
14     I,  VIII |         i powrócił do "kuchni". Murray w małym gabinecie, rozdzielonym
15     I,  XII  |     zębach leżał na otomanie, a Murray, ubrany czarno, z bardzo
16     I,  XII  | wychodzisz?~- Tak, do widzenia, Murray.~- Pójdę razem z panem.~
17     I,  XII  | mieszkań.~Borowiecki milczał, a Murray ciekawie zaglądał przez
18     I,  XII  |         bardzo dobrze - szepnął Murray, zazdrośnie obejmując oczami
19     I,  XV   |      jest? - zapytał prędko, bo Murray nie słuchał, tylko jakimś
20     I,  XV   |  zatopiony w robocie, tylko gdy Murray pobiegł do "kuchni", rzucił
21     I,  XV   |         godność ludzką - zaczął Murray, powróciwszy do przerwanej
22     I,  XV   |  żenicie? - zapytał Borowiecki.~Murray się zmieszał, milczał chwilę,
23    II,  IX   |     panowie, tutaj jesteście?~- Murray przed pół godziną przyszedł
24    II,  IX   |    jeśli nie w knajpie. A potem Murray bardzo ciekawe rzeczy opowiadał
25    II,  XVI  |        nim bardzo serdecznie, a Murray, który zjawił się już na
26    II,  XXIII|      posagu.~Siedział przy niej Murray i tak się komicznie wdzięczył