Tom, Rozdzial
1 I, VIII| na ziemię.~- Kocham cię, Karl! - szeptała całując go namiętnie.~
2 I, VIII| są zupełnie bezpieczni.~- Karl, masz rewolwer? - zapytała.~-
3 I, VIII| bardzo odważny. Kocham cię, Karl, pocałuj mnie, tylko mocno,
4 I, VIII| pogodę jesteś wystawiona.~- Karl, ja to bardzo lubię.~Zdjęła
5 I, VIII| ty mnie jeszcze kochasz, Karl? - Kocham, wątpisz?~- Wierzę
6 I, XVI | się pomieścić od razu.~- Karl, nachylił się lepiej, bliżej! -
7 I, XVI | odległość.~- Kocham cię, Karl! Przyjdź dzisiaj koniecznie,
8 II, III | obsunęła mu się w ramiona.~- Karl, umieram, umieram! - wyszeptała
9 II, III | Gniewasz się na mnie, Karl?~- Nie, cóż znowu, tylko
10 II, III | cieszyłam... bo mnie jest źle, Karl, mnie jest bardzo źle w
11 II, III | wiesz, czego żądasz.~- Wiem, Karl, wiem, ja chcę ciebie. Ja
12 II, III | wzrokiem osłupienia i trwogi.~- Karl, ty mnie nie kochasz! tyś
13 II, III | pieszczotliwość głosu.~- Dobrze, Karl, dobrze! Przebacz mi! Ja
14 II, III | nie mamy dzieci! Słyszysz, Karl? Cała rodzina się tym martwi
15 II, III | zobaczą, ja cię kocham, Karl, i przed całym światem mogę
16 II, III | jest także szaleństwem, Karl?~- Jest, jest, ale musimy
17 II, III | Ty mnie nie kochasz, Karl? - zagadnęła żartobliwie,
18 II, XVI | pocałunkami.~- Co to było, Karl? Opowiedział jej wszystko.~-
19 II, XVI | będziesz przyjeżdżał do mnie? Karl, ja bym umarła, na pewno
20 II, XVI | może ono trwać ciągle.~- Karl, Karl! - wykrzyknęła odsuwając
21 II, XVI | ono trwać ciągle.~- Karl, Karl! - wykrzyknęła odsuwając
22 II, XVI | musimy być rozsądni.~- Karl, ja rzucę wszystko i pójdę
23 II, XVI | nie mogę, zabierz mnie, Karl! - szeptała namiętnie okręcając
24 II, XVI | on mnie odwozi. Przyjedź, Karl, przyjedź... Musisz być
25 II, XVI | szeptała mu do ucha. - Karl - zawołała nagle - pocałuj
26 II, XVI | cię już nigdy nie zobaczę, Karl - mówiła przez łzy i nim
|