Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |               No, muszę już iść. Do widzenia, spólnicy, nie kłóćcie się,
 2     I,  II  |           głupstw mówić mniej.~- Do widzenia.~- Żegnam pana. Ha, ha,
 3     I,  III |             i na nic moje plany. Do widzenia, pan zajrzy do loży?~- Z
 4     I,  III | przedrzeźniając starego Szaję.~- Do widzenia paniom, chodź, Moryc, pan
 5     I,  III |            mnie na Przejazd. No, do widzenia, za kilka dni będę. Więc
 6     I,  V   |             Słuchaj, całuję cię, do widzenia.~Istotnie, odczuł rozpryśnięte
 7     I,  VI  |      takiego jak ty doktora...~- Do widzenia, Moryc.~- Szkoda, że to
 8     I,  VIII|           Przyjadę w tej chwili. Do widzenia - odpowiadał ze złością
 9     I,  VIII|      pogardliwie i przystanął.~- Do widzenia. Muszę tutaj wstąpić - rzucił
10     I,  VIII|        fabryka. Dziękuję i mówię do widzenia.~- Czekamy na pana w niedzielę
11     I,  VIII|            zamknięcia bilansu.~- Do widzenia! Uf, pęknę, jak Boga kocham! --
12     I,  IX  |            widzieć, pan go zna?~- Z widzenia tylko, bo przecież ja nie
13     I,  IX  |              Znam ich wszystkich, z widzenia tych młodych, a starszych
14     I,  XII |           już wychodzisz?~- Tak, do widzenia, Murray.~- Pójdę razem z
15     I,  XVI |         błyszczały promiennie.~- Do widzenia paniom! - wyrzekł głośno.~-
16    II,  I   |             głębi opowiadaniem tego widzenia nocnego.~Pan Adam oddychał
17    II,  II  |            mają psuć interesy?~- Do widzenia, dziękuję prezesowi za zwrócenie
18    II,  II  |          niego.~- Jak się masz i do widzenia, bo czasu nie mam.~- Chciałem
19    II,  III |          rubla, niech pan powie. Do widzenia, ja przepraszam, już idę,
20    II,  III |   obrzydzeniem.~- Znam, ale tylko z widzenia, z towarzystw, a osobiście
21    II,  V   |                Bądź pan zdrów.~- Do widzenia! - rzucił Wilczek i z uśmiechem
22    II,  VI  |            rozpylonego srebra.~- Do widzenia. Czy prosto idziecie do
23    II,  XI  |          dzisiaj dostanę buzi na do widzenia - wołał Moryc uchylając
24    II,  XVI |             oni chcą pana zjeść. Do widzenia, kochany panie Borowiecki.~-
25    II,  XXII|            na pożegnanie, ale na do widzenia - mówiła prędko, wyciągając