Tom, Rozdzial
1 I, III | przejmującym o-krzykiem rzuciła mu się na piersi.~- Kocham
2 I, III | Podawać zaraz herbatę.~Rzuciła mu się na szyję, skoro lokaj
3 I, III | wpadła do jadalni Lucy i rzuciła mu się prosto na szyję.~-
4 I, VII | i tam dalej.~- Żydziak - rzuciła pogardliwie Róża rozbierając
5 I, VII | jeszcze grubszy posag - rzuciła drwiąco.~- Kiedy to takie
6 I, VII | Francois, każ dawać herbatę! - rzuciła Róża,~- Róża, nie chodź,
7 I, VIII| gdzie stała zaczajona, rzuciła mu się na szyję Lucy, i
8 I, VIII| o którym telefonowała, rzuciła się mu na szyję.~- Kocham
9 I, VIII| roześmiała się wesoło i rzuciła na niego bardzo serdeczne
10 I, X | ścianach.~Gromada dzieci rzuciła się na jego przywitanie.~-
11 I, X | wydatnego gorsu bukiecik, rzuciła mu na piersi.~- Dziękuję.
12 I, X | Pan Endelman jest? - rzuciła Róża zapytanie lokajowi,
13 II, III | szczęścia, usta zaszły krwią, rzuciła się naprzód, jakby chcąc
14 II, III | zobaczywszy go przy sobie rzuciła mu się na szyję, na nic
15 II, III | może go stracić na zawsze, rzuciła mu się w ramiona, oplątywała
16 II, IV | podeptała z nienawiścią i rzuciła się do komody, i wyrzucała
17 II, IV | mgnienie na środku pokoju i rzuciła się z obłąkanym krzykiem
18 II, IV | zaniósł.~Wypiła trochę; rzuciła się na łóżko i zasnęła natychmiast.
19 II, VIII| ale nie mogła wytrzymać, rzuciła się na dywan i wybuchnęła
20 II, XIII| Regina wzruszona i porwana rzuciła się ojcu na szyję.~Moryc
21 II, XIV | napierśnikami, rozwścieklona biciem, rzuciła się na kraty z takim rykiem,
22 II, XVI | iż traciła przytomność.~Rzuciła mu się na piersi, obejmowała
23 II, XXI | Zaraz napiszę do niego.~Rzuciła się do biurka, odsuwała
24 II, XXI | krzesła, trzaskała szufladami, rzuciła na ziemię jakiś wazon, potem
25 II, XXI | charczał jak duszony.~Anka rzuciła się do niego, wołała na
|