Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   | socjalno-psychologicznego biorąc, to, co pan mówisz, jest...~- Z każdego boku
 2     I,  V   |                  żeby się tylko dało, a mnie mówisz świnia, kiedy ja chcę tylko
 3     I,  VI  |                śmiechu.~- Daj spokój, Moryc. Mówisz z goryczą, więc nie bez
 4     I,  VIII|                      nagle.~- Do kogo to pan mówisz? - podniósł nieco głos.~-
 5     I,  VIII|                pewnie bez powstania.~- Co ty mówisz? - wykrzyknął udając zdumienie,
 6     I,  VIII|                    naprawdę wielką usługę.~- Mówisz serio?~- Zupełnie serio,
 7     I,  VIII|                       Fuchs i inni. Co na to mówisz?~- Że nie jestem i nie będę
 8     I,  IX  |                      Maks, nie zapominaj, że mówisz o moim mężu.~- Niestety,
 9     I,  IX  |                     miejsce.~- Tak spokojnie mówisz o tym? - wykrzyknął Maks,
10     I,  IX  |                    Rozumiem wartość tego, co mówisz, ale nigdy nie potrafiłem
11     I,  IX  |                      podnosi głowę.~- Gorąco mówisz o niej.~- Domyślnie głupio
12     I,  X   |                      zupełnie.~- Więc po cóż mówisz głupstwa!~- Po to mówię,
13     I,  X   |                 Zupełnie tak samo na Mullera mówisz "Błazen!" bo widzisz go
14     I,  X   |                  Przypuśćmy, ale po co mi to mówisz? - zagadnął dosyć niechętnie.~-
15     I,  XI  |                  jako twojego wielbiciela.~- Mówisz, aby mówić, bo dobrze wiesz,
16     I,  XIII|               pieniądze.~- Za wcześnie o tym mówisz, będzie się jeszcze trzymał
17     I,  XVI |                 długo.~- Daj spokój, Kipman, mówisz o przykrych rzeczach - szepnął
18    II,  I   |                    żyć tutaj ze szwindlów.~- Mówisz jak Moryc - rzekł niechętnie
19    II,  I   |                  rany Chrystusowe, co ksiądz mówisz! Myśmy uciekali, kiedy,
20    II,  III |                      sobie sprawy z tego, co mówisz... a to są szalone myśli...~-
21    II,  V   |                    wielka łaska, istotnie!~- Mówisz pan jak człowiek nie mający
22    II,  XIII|                    jak sprawy stoją, ale jak mówisz, to on może uwierzyć, że
23    II,  XIII|                    gwałtownie.~- Po co mi to mówisz?~- Nie ubliża to ani tobie,
24    II,  XVI |                   będzie - zawołał z mocą.~- Mówisz jak poeta, a nie jak fabrykant.
25    II,  XXI |                     rozżalony, nie wiesz, co mówisz, krzywdzisz mnie posądzeniami.