Tom, Rozdzial
1 I, III | zawistną nieomal pogardą, zirytowany tym przepychem, ale pomimo
2 I, IV | postawił na podłodze.~Maks zirytowany, że go budzą, potoczył się
3 I, IV | małpa się schowała - myślał zirytowany i raptownie krzyknął dorożkarzowi: -
4 I, V | nazwanego redaktora, który zirytowany wyniósł się do bufetu.~-
5 I, V | podnosząc się z krzesła, zirytowany ostatnimi słowami.~- Siedź
6 I, V | już się nie odzywał, był zirytowany tą pychą głupią Bucholca,
7 I, VI | Plajciarz, oszust! - mruczał zirytowany, czując, że go nie weźmie
8 I, VI | Bałwan jeden! - krzyczał zirytowany i wybiegł z pośpiechem na
9 I, VI | kawałek flirtu - powiedział, zirytowany tonem jej odpowiedzi.~-
10 I, VII | mają na zabawę? - myślał zirytowany, nie mogąc oderwać wzroku
11 I, VIII| mogąc nigdzie dojrzeć Lucy.~Zirytowany bezowocnym poszukiwaniem
12 I, VIII| rozumiesz - zaczął mówić zirytowany, aż mu owa kresa na twarzy
13 I, X | proszę pani - wykrzyknął zirytowany.~- Ależ nie mogę wymagać,
14 I, XII | samego.~- Bądź zdrów! - rzekł zirytowany Karol i szedł ku drzwiom,
15 I, XII | żywo.~- Nie dziwacz, jesteś zirytowany na ludzi, a chcesz się odbijać
16 I, XV | zajmować drugim! - krzyknął zirytowany Borowiecki wychodząc.~Jaskólski
17 II, I | karty na stół i porwał się zirytowany.~- Tomek, huncwocie jeden,
18 II, I | Zajączkowskim i księdzem, który zirytowany bił cybuchem w podłogę i
19 II, I | twoim piskiem! - zawołał zirytowany i rzucił kamaszem w krzak,
20 II, I | powiedział ostro Maks, zirytowany tym "koniecznie".~- Nie,
21 II, II | zmniejszyć pensję! - zawołał zirytowany i zaraz po wyjściu Szulca
22 II, V | zawołał Guinspan żywo, zirytowany ironią Wilczka.~- Ma pan
23 II, VI | tak dalekich! - szepnął zirytowany doktór.~- A więc panu powtórzę,
24 II, XV | odpowiedział opryskliwie, zirytowany, że musi się tłumaczyć,
|