Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |  przyciemniały światło, i uciekały wskroś murów, przez wszystkie otwory,
 2     I,  II   |           zgrzytały tryby, leciały wskroś tego morza rozbitych drgań
 3     I,  II   |          oddalenia czerwieniły się wskroś mgieł bolesnym tonem mięsa
 4     I,  II   |          na drogi, co się wywijały wskroś pól czarną, cieknącą błotem
 5     I,  III  |        który go przewiercał tak na wskroś, że Knoll poruszył się niespokojnie,
 6     I,  III  |            świetle i jakby pełzały wskroś pokoju, a potem rozlewały
 7     I,  V    |           słońca, co się przedarło wskroś okien domu naprzeciwko i
 8     I,  IX   |            ze świstem przelatywały wskroś pasem przędzy niby żółte,
 9     I,  XV   |      uliczki niby kanały, biegnące wskroś olbrzymiej masy towarów.~
10     I,  XV   |      sufitem, w wąskich uliczkach, wskroś gór towaru, wskroś murów
11     I,  XV   |      uliczkach, wskroś gór towaru, wskroś murów przenikał i łączył
12     I,  XVI  |           sztosowań przewijały się wskroś dymów i pyłów lub odczepione
13    II,  I    |       poszarpane strzępy muślinów, wskroś których migotały fantastyczne
14    II,  I    |          które, niby kule, leciały wskroś rybiego tłumu, połykały
15    II,  IV   |     patrzyli w siebie do głębi, na wskroś i rozeszli się bez słowa.~
16    II,  XII  |         siłę wzdłuż ścian, leciały wskroś sufitów, powracały i otaczały
17    II,  XV   |          kolorową wstążką wiła się wskroś czarnych pni i mroków, rozsiewała
18    II,  XIX  |     jednostajną powłoką.~Od Łodzi, wskroś śniegów, dolatywały przytłumione
19    II,  XX   |        rozkosz lecenia bez pamięci wskroś pustych zimowych pól i nocy.~
20    II,  XX   |           ustami ostre powietrze i wskroś śnieżnych zasłon wypatrywał
21    II,  XX   |         olbrzymiego żuka huczącego wskroś śnieżnych płaszczyzn leciała
22    II,  XXI  |            mury jakby mgłą czarną, wskroś której wiły się z rykiem
23    II,  XXII |            które go przeniknęło na wskroś i jakby palące zarzewie
24    II,  XXIII| zieleniejących i sadów kwitnących, wskroś lasów pełnych zapachów brzóz