Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |    wstrząsał nią dreszcz, wtedy silniej przycisnęła się do ściany
 2     I,  III  |        strzępy, gdy je kto chce silniej przytrzymać.~Jej przeszkadzał
 3     I,  V    |      nie odezwał się i obciskał silniej surdut na głowę.~- Na nic
 4     I,  X    |        się w duszę wżerać coraz silniej zmora niepokoju.~- Głupie
 5     I,  XI   |        wyprężała się i wciskała silniej głowę w poduszkę, bo przypomnienie
 6     I,  XI   |      szary świt rozbielał coraz silniej wnętrze pokoju, wydobywając
 7     I,  XI   |        niego nie wyjdę - dodała silniej, widząc niedowierzanie w
 8     I,  XI   |       pogarda i nienawiść coraz silniej.~ ~
 9     I,  XIII |        drugiej kieszeni jeszcze silniej zmiętoszone, rzucił je na
10     I,  XV   |      ciężka przenikała go coraz silniej.~Nie chciał się już niczym
11     I,  XVI  |        jeszcze cichsza, jeszcze silniej onieprzytomniona samotnością
12    II,  I    |       dlaczego serce jej zabiło silniej, jakby obawą, że może on
13    II,  III  |      coraz bardziej, mocą coraz silniej ujawniających się wewnętrznych
14    II,  III  |         i to go irytowało coraz silniej, że ona nie nastręczała
15    II,  III  |        kompromitujące! - dodała silniej.~- Przepraszam, wyjaśnię.
16    II,  IV   |  Kesslera Zośka przycisnęła się silniej do brata i zaczęła cicho
17    II,  VI   |     rwał się co chwila, wznosił silniej przez mgnienie i znowu zniżał
18    II,  VIII |      się do jego ramienia coraz silniej i coraz boleśniej i ciszej
19    II,  X    |  rozstrajało go to ostatnie tym silniej, że czuł się wobec niej
20    II,  XI   |        niemu.~Ale Moryc ściskał silniej kij w ręku i spojrzał zimno.~-
21    II,  XIV  |       swojemu. Błysnął oczami i silniej świsnął laską po krzewach.~-
22    II,  XVI  |          bo ja kocham cię coraz silniej - odpowiedziała szczerze.~-
23    II,  XIX  |    ścierwo... - warczał i coraz silniej go dusił, aż Kessler rzygnął
24    II,  XXIII| bezcelową tęsknotę, która coraz silniej ściskała mu duszę.~Ach!