Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |       mu przyszły w schedzie po ojcu, to że nie było za co postawić
 2     I,  II  |         weźmiesz pan interes po ojcu, to wtedy przyznasz mi zupełną
 3     I,  II  |       wytrzymam ani interesu po ojcu nie obejmę.~- Cóż pan chcesz
 4     I,  III |    firmie?~- Niestety, musiałem ojcu pani odmówić.~- A papa tak
 5     I,  VI  |    dwóch lat już mieszkała przy ojcu w Łodzi.~Wyszła i ukazała
 6     I,  VII | siadając na poręczy fotelu przy ojcu.~- Nie. Twoje goście przyszły?~-
 7     I,  XI  |       bielizne?~- Dobrze. Mówię ojcu - rzekł Zygmunt - że nie
 8     I,  XI  |    lepiej.~- Powiem jeszcze raz ojcu stanowczo, że nie pójdę
 9     I,  XIII|      Mama nie chciała przerywać ojcu roboty.~- Widzi pan, ja
10     I,  XIV | wszystko, co kiedyś posiadał po ojcu, że od łat wielu żyje z
11     I,  XIV | pytająco na syna.~- Przyszedłem ojcu powiedzieć, że Zośka prawdopodobnie
12    II,  I   |         w ogóle nie wiem, po co ojcu chce się do Łodzi?~- Pan
13    II,  I   |         ze złością zrobił uwagę ojcu, że spraw dzisiejszej polityki
14    II,  I   |         plecach, kalikowało się ojcu na organach, czyściło się
15    II,  VI  |   jezuitów! - szepnął Stanisław ojcu pochylając się nad biurkiem,
16    II,  VIII|        o tym. Jutro rano powiem ojcu i zaraz ci napiszę. Czekaj
17    II,  X   |   napełniające jej oczy.~- Może ojcu czego potrzeba? - pytała
18    II,  XIII|  wyczerpani cierpieniem. Podała ojcu cukier nasycony kroplami,
19    II,  XIII| wzruszona i porwana rzuciła się ojcu na szyję.~Moryc również
20    II,  XIII|       prosić Meli o powiedzenie ojcu wszystkiego.~Zastał ją stojącą
21    II,  XIII|           Dobrze, Moryc, powiem ojcu, będę twoją żoną, dobrze! -
22    II,  XV  | polecenia na jutro, powiedziała ojcu dobranoc i znalazłszy się
23    II,  XVI |  wesołości, siedział przy swoim ojcu, który zaproszenie przyjął
24    II,  XXI |      sanek!... dzwonki!... Może ojcu przeczytać co, dobrze? Skinął