Tom, Rozdzial
1 I, V | narzeczonej.~"Mój drogi panie Karolu!~Dziękuję serdecznie za
2 I, VIII| Bucholcem.~- Co się stało, panie Karolu? - zawołała żywo Kama i
3 I, VIII| istotnie szło tak ostro, panie Karolu? - pytała pani Stefania,
4 I, VIII| Dobre wiadomości, panie Karolu? - zapytała pani Stefania
5 I, VIII| zastąpiła mu drogę Kama.~- Panie Karolu, ja mam do pana bardzo wielką
6 I, XI | miłość?~- A Lucy, panie Karolu! Dobrzem Dowiedziała, że
7 II, I | wreszcie musi się pan, panie Karolu, rozmówić z Karczmarkiem,
8 II, I | dobrodzieje kochani, panie Karolu, panie Baum, Stachu, po
9 II, I | kanalia.~- Za ostro, panie Karolu. Muszę się przecież ująć
10 II, I | nałóż no fajeczkę.~- Panie Karolu, może pan przyjdzie do ganku,
11 II, I | innych ludzi.~- Nie, panie Karolu. Łódź ich tylko przebrała
12 II, III | zarazem ta rozmowa.~- Panie Karolu, chciałam się z panem widzieć,
13 II, III | pomiętą sukienkę.~- Panie Karolu... mój złoty panie Karolu...
14 II, III | Karolu... mój złoty panie Karolu... niech pan nic cioci nie
15 II, VII | jakim patrzyła i mówiła o Karolu.~Złote rzęsy dziewczyny
16 II, VIII| niej niechętnie. - Panie Karolu, pani Wysocka już chce iść,
17 II, XV | Nie wiedziała, co myśleć o Karolu. Wierzyła, była przekonana,
18 II, XV | zauważyła tego, rozmyślała o Karolu i tłumiła w sobie cichy
19 II, XV | mówią w Łodzi o tobie i o Karolu?~- Nie myślałam nawet, że
20 II, XV | przysłonięte opowiadał szczegóły o Karolu i jego zamysłach i potrzebach.~
21 II, XXI | do Trawińskich.~- Panie Karolu! panie Karolu! - wyszeptała
22 II, XXI | Trawińskich.~- Panie Karolu! panie Karolu! - wyszeptała dziewczyna,
23 II, XXII| się różnych szczegółów o Karolu i jego sprawach, bo chociaż
24 II, XXII| daleka i szedł.~- Panie Karolu! - zawołała śpiesznie. Odwrócił
|