Tom,  Rozdzial

 1     I,  VIII |         znowu coś: nauczycielki, żony urzędnika, małego kupca;
 2     I,  VIII |        dzisiaj kawał kapoty, ale żony nie było, a Borowiecki odszedł,
 3     I,  IX   |         kupił nawet cukierki dla żony w jakiejś cukierni, gdzie
 4     I,  IX   |         słuchał.~- Mój drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie
 5     I,  IX   |       twego gabinetu, pod strażą żony - brzmiała odpowiedź.~-
 6     I,  IX   |        który się zapracowywa dla żony i dzieci, jakby całego ich
 7     I,  X    |       niedołęstwo stracił swój i żony majątek, przez niedołęstwo
 8     I,  XI   |       przy uchu słuchał rozkazów żony i śpieszył je natychmiast
 9     I,  XI   |        dobry pomysł, na imieniny żony muszę ich zamówić.~- Zamów
10     I,  XII  |         kochać i szanować, tylko żony godne są uwielbienia.~-
11     I,  XIII | samotność, że poszedł zajrzeć do żony, ale żona spała, zakopana
12     I,  XIV  |     przedpokoju, żeby nie budzić żony i słyszeć trochę tej muzyki
13     I,  XV   |    umknięcia, ale na wspomnienie żony i dzieci, na wspomnienie
14    II,  III  |       Czemu pan sobie nie wybrał żony spośród łódzkich Żydówek
15    II,  IX   |         się chwilę przed pokojem żony, ale wszedł.~Łóżko było
16    II,  XIII |          nie za grzechy teścia i żony, jak ja.~- Ty, Albert, nie
17    II,  XVI  |       chodzi o życie moje, mojej żony, dziecka i życie pana. Ja
18    II,  XVI  |         iść, muszę prędko iść do żony, ona nic nie wie, ale zrobiłem
19    II,  XXIII|         coś pan zrobił ze swojej żony? - zagadnął Welta.~- Znajdujesz
20    II,  XXIII|    pogardliwie traktował rodzinę żony i fabrykantów, a jak tylko
21    II,  XXIII|             mamy fabryki... mamy żony... mamy pałace... a Szwaby
22    II,  XXIII|     połączonych herbów przyszłej żony i Borowiec-kiego; do fabryki
23    II,  XXIII|          że nie poszedł nawet do żony i syna, tylko zamknął się