Tom,  Rozdzial

 1     I,  V    |           cały był pokryty butelkami wina i koniaków, maszynkami od
 2     I,  X    |             mnie obwiniasz, to twoja wina, to wasza wina, że nas traktujecie
 3     I,  X    |              to twoja wina, to wasza wina, że nas traktujecie Jak
 4     I,  XI   |              że goście pomijali inne wina, a pili tylko szampańskie,~-
 5     I,  XII  |              sobie przynieść butelkę wina i pił szklanka po szklance.~-
 6    II,  III  |      wydzierał się z zielonej ściany wina i drżał nad jasną powierzchnią
 7    II,  VI   |           opaloną na kolor złotawego wina, patrzył tak uporczywie
 8    II,  VII  |            którym rozpinały się pędy wina, obciążone purpurowymi gronami,
 9    II,  X    |        osłoniętą zielonymi festonami wina dzikiego, ale i tam się
10    II,  XIV  |            chwila, a po kawie poszły wina w takiej ilości, w tylu
11    II,  XV   |        poruszał lekko obwisłe liście wina i chwiał delikatnymi kwiatami
12    II,  XVI  | Zajączkowskim, ha, ha, ha!~- To moja wina? - krzyknął szlachcic waląc
13    II,  XVI  |     przeżytek.~- Może panom potrzeba wina albo piwa? - odezwała się
14    II,  XVI  |             Niech Mateusz przyniesie wina i wody sodowej do kantoru.
15    II,  XVI  |           kantoru. Kazałem przynieść wina, bo widzę, że pan bardzo
16    II,  XVIII|         Kurowski, znowu dolewając mu wina.~- Wszystko mi jedno, czym
17    II,  XXII |              dosłyszalnie:~- To moja wina, moja wina...~- Nie, to
18    II,  XXII |   dosłyszalnie:~- To moja wina, moja wina...~- Nie, to moja wina,
19    II,  XXII |          moja wina...~- Nie, to moja wina, że nie umiem kochać aż
20    II,  XXIII|              frajda... Służba, nalać wina... słuchać pana Mateusza,
21    II,  XXIII|            nie wystarczają - to moja wina. Tak, to moja wina, że zdobyłem
22    II,  XXIII|              moja wina. Tak, to moja wina, że zdobyłem w tej "ziemi
23    II,  XXIII|             prócz szczęścia. To moja wina, że cierpię głód.~Powstrzymał