Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |     najlepszą, na jaką tylko było stać Łódź, publicznością, przyglądał
 2     I,  III |           ma na sobie.~- Przecież stać ją nawet na dwa sklepy jubilerskie -
 3     I,  V   |         że kupił dla siebie, jego stać na to!~- To nasza przyjaźń
 4     I,  VI  |         Ale ja chcę jeździć, mnie stać na porządne konie.~- To
 5     I,  VI  |            To sobie kup, mnie nie stać na inne konie!~- Cicho,
 6     I,  VII |       musi za dużo brać, kiedy go stać na zabawy - powtarzał wrażając
 7     I,  VIII|         co ważniejsza - mało kogo stać było na to. W tym wirze
 8     I,  IX  |            który powinien się był stać.~Siadł w dorożkę i kazał
 9     I,  IX  | dystyngowana; a skąd Trawińskiego stać na taką żonę, to nie zapominaj,
10     I,  IX  |         ziemia obiecana" musi się stać dla niego ziemią przeklętą,
11     I,  XI  |     brązowe ramy.~- Przecież pana stać nawet i na złote, panie
12     I,  XI  |      złote, panie Knaabe; bo kogo stać na kapelusz, tego musi być
13     I,  XI  |           kapelusz, tego musi być stać~i na głowę - zaśmiał się
14     I,  XI  |    Bernard tłumiąc śmiech.~- Mnie stać i na to - szepnął skromnie
15     I,  XIII|     gratów jak Endelmanowie, mnie stać na nowe.~Obciągnął na dość
16    II,  I   |   codziennie rozsypywał.~- Waluś, stać w szeregach! Razem do ataku! ..
17    II,  II  |    Wilczek~- Może sobie pozwolić, stać go i na to! - odpowiedział
18    II,  IX  |      zacznie iść, co nie może się stać przed październikiem, dopiero
19    II,  IX  |       niebieskich migdałach, kogo stać na to? - szepnął drwiąco
20    II,  IX  |     drwiąco Moryc.~Wołu tylko nie stać na to, bo go pędzą do roboty.~-
21    II,  X   |        Mam litość, tylko mnie nie stać na filantropię. Szkoda,
22    II,  XV  |         przecież, że to mogło się stać tylko mimo woli, nie posądzisz
23    II,  XXI |           w niej tak dygotało, że stać nie mogła.~Straż ogniowa,