Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |        rozumiem. Zmęczyłem się na śmierć - trzymał go silnie za ramię,
 2     I,  V   |          Ile by dał Szaja za moją śmierć, jak pan myślisz?~- Przypuszczam
 3     I,  XI  | dyrektorowa?~- Poszła siać oczami śmierć i zniszczenie - odrzekł.~-
 4     I,  XII |        starała o wynagrodzenie za śmierć męża.~- Wielmożny panie!
 5     I,  XIII|  zmartwienia, aż go w końcu zjada śmierć. To wszystko jest w porządku
 6     I,  XVI |        wypadki zaalarmowały Łódź: śmierć Bucholca i podskoczenie
 7     I,  XVI |          Nie chciano wierzyć w tę śmierć, potrząsano głowami z niedowierzaniem.~
 8     I,  XVI | jednozgodnie nie mogli uwierzyć w śmierć zwykłą, taką, jaka brała
 9     I,  XVI |   własnego dowcipu.~- Panie Cohn, śmierć to nie jest wesoła operacja! -
10     I,  XVI |         będziemy mieli pogrzeb.~- Śmierć ma jednak swoje dobre strony -
11     I,  XVI |      swoim", jak mówi Eklezjasta. Śmierć to jest "passives genie".~-
12    II,  I   |      zapachem i szepnął głucho:~- Śmierć już stoi przy mnie! Śmierć
13    II,  I   |        Śmierć już stoi przy mnie! Śmierć już jest we mnie! - powtórzył
14    II,  VI  |      abnegacją odpowiedzi.~- A na śmierć, panie, i na to - odgarnął
15    II,  VI  |     doktorzy ucięli do kolan, ale śmierć i tak szła, to mi ucięli
16    II,  VI  |         to mi ucięli do pasa, ale śmierć i tak idzie, panie... i
17    II,  IX  |   nastroju.~- Szkoda mi Maksa, ta śmierć matki, którą kochał szalenie,
18    II,  X   |           A w końcu wszystkiego - śmierć! - szepnął i zabrał się
19    II,  XI  |        panem poszła w ogień... na śmierć... ale... pan jest obrzydliwy...
20    II,  XIV |        długo a żałośnie, jakby na śmierć czyjąś: przyduszone ciężkie
21    II,  XV  |      ziemi i ssały z niej z wolna śmierć i zatratę.~Ale wśród tych
22    II,  XXI |         zmienioną strasznie przez śmierć i tak zastygłą w jakimś
23    II,  XXII|         bo biedak zakochał się na śmierć w Ance i całe noce pisywał